Τα πρώτα ελληνικά βιβλία που τυπώθηκαν στη Δύση τον 15ο αιώνα απευθύνονταν πρωτίστως στους Δυτικούς λογίους: γραμματικές, μέθοδοι εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, λεξικά, έργα της αρχαίας γραμματείας, γι’ αυτούς που ήθελαν να προσεγγίσουν την ελληνική γραπτή παράδοση μέσω των πρωτότυπων κειμένων και όχι μόνο από τις λατινικές τους μεταφράσεις, όπως ευρύτατα συνηθιζόταν τότε. Σύντομα όμως εγκαινιάζεται μια στροφή προς το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, τόσο προς τους Έλληνες πρόσφυγες που κατέφυγαν στην ιταλική χερσόνησο μετά την Άλωση, όσο και προς τους Έλληνες της Ανατολής. Με τη ματιά στραμμένη στον ελληνικό πληθυσμό, άρχισαν να τυπώνουν βιβλία θρησκευτικά, για την κάλυψη λειτουργικών, παιδευτικών και ψυχωφελών αναγκών, αλλά και τα πρώτα λογοτεχνικά αναγνώσματα σε δημώδη γλώσσα, που αποτελούσαν είτε διασκευές αρχαιοελληνικών και βυζαντινών έργων είτε μεταφράσεις δυτικών λογοτεχνημάτων. Στην τελευταία αυτή κατηγορία ανήκει το έργο Θησέος και Γάμοι της Αιμίλιας, που αποτελεί την πρώτη νεοελληνική μετάφραση της Θησηίδας του Ιταλού ποιητή Βοκάκιου. Δημοσιεύτηκε το 1529 στη Βενετία, σε μία περίοδο ακμής της λογοτεχνικής χρήσης της καθομιλούμενης γλώσσας στην Ιταλία, ως προϊόν σύμπραξης Ελλήνων λογίων και Ιταλών τυπογράφων. Ένα νέο αντίτυπο της σπάνιας αυτής έκδοσης περιλαμβάνεται στη Βιβλιοθήκη του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ, στην οποία εντάχθηκε μέσω δωρεάς εντύπων του ιστορικού της νέας ελληνικής λογοτεχνίας Ηλία Π. Βουτιερίδη.
