Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
Ο Θρήνος της υπεραγίας Θεοτόκου γράφτηκε από άγνωστο ποιητή γύρω στο 1400 και έχει τη μορφή μονολόγου που απευθύνεται κυρίως στον Χριστό.
Η κριτική έκδοση που επιμελήθηκε ο Β. Φ. Μπάκκερ αποκαθιστά το αρχικό κείμενο του Θρήνου και διερευνά τη χρήση του, ενώ ταυτόχρονα δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την εξέλιξη του κειμένου διαμέσου των αιώνων.
Άρτος Ζωής
Η Μεγάλη Εβδομάδα συμπυκνώνει όλο σχεδόν τον χριστιανισμό. Συγκλονιστικά γεγονότα, πρόσωπα και κείμενα συνωστίζονται στις μέρες της. Τούτο το μικρό βιβλίο σχολιάζει κάποια ελάχιστα από τον ανεξάντλητο πλούτο της, χωρίς φιλοδοξίες συστηματικότητας ή πρωτοτυπίας, με μόνη επιθυμία να μην απευθύνεται αποκλειστικά στους πιστούς, αλλά σε όλους, τους εντός και τους εκτός, τους εγγύς και τους μακράν. Μια μικρή ανθοδέσμη είναι το βιβλίο, με ανθύλλια, fioretti.
Άρτος Ζωής
Ο σταυρός δεν είναι και δεν δύναται να είναι αντικείμενο αγάπης. Και όμως μονάχα ο Εσταυρωμένος μάς χορηγεί εκείνη την ελευθερία που μεταμορφώνει τον κόσμο, διότι δεν φοβάται πια τον θάνατο. Ο Εσταυρωμένος ήταν για την εποχή του σκάνδαλο και μωρία. Αλλά και σήμερα είναι παράκαιρο να τον θέτει κανείς στο επίκεντρο της χριστιανικής πίστης και της θεολογίας. Και όμως μονάχα τούτη η παράκαιρη ανάμνηση απελευθερώνει τους ανθρώπους από την καταπιεστική ισχύ της σύγχρονης πραγματικότητας και από τους νόμους και τις αναγκαιότητες της ιστορίας, και ανοίγει τον ορίζονται της ιστορίας για ένα μέλλον που δεν θα ξανασκοτεινιάσει ποτέ. Το φλέγον ζήτημα σήμερα είναι να αναμνησθούν η Εκκλησία και η θεολογία τον εσταυρωμένο Χριστό, για να δείξουν στον κόσμο την ελευθερία του, αν θέλουν να καταστούν αυτό που επικαλούνται ότι είναι: Εκκλησία του Χριστού και χριστιανική θεολογία.
Άρτος Ζωής
Η πρώτη ελληνική έκδοση από τον Άρτο Ζωής (1982) του καθοριστικού για την έρευνα περί τον ιστορικό Ιησού βιβλίου του Αλβέρτου Σβάιτσερ δεν ήταν πλήρης. Η ανά χείρας έκδοση είναι η πρώτη πλήρης έκδοση του έργου στα ελληνικά. Σήμερα τον Σβάιτσερ τον τιμούν, όσοι έχουν απομείνει να τον θυμούνται, για τη δράση του ως γιατρού στην Αφρική και για τους αγώνες του για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά αγνοούν στη συντριπτική πλειονότητά τους ότι υπήρξε μεγάλος θεολόγος και συγγραφέας ενός από κυριότερα και επιδραστικότερα θεολογικά βιβλία του εικοστού αιώνα.
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας
Χριστιανός με φλογερή πίστη και βαθιά ευλάβεια, αλλά και της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας μελετητής και γνώστης ήταν ο Βυζαντινός λόγιος που σκέφτηκε να συνθέσει ένα δράμα για τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, χρησιμοποιώντας σε κάθε σχεδόν βήμα φράσεις και στίχους από ορισμένες τραγωδίες του Ευριπίδη κυρίως, αλλά και από τραγωδίες άλλων ποιητών καμιά φορά, ή και από άλλα κείμενα. Έκανε έτσι ένα έργο ανάλογο με το έργο ενός οικοδόμου που, για να χτίσει μια χριστιανική εκκλησία, θα χρησιμοποιούσε σχεδόν αποκλειστικά μέλη αρχαίων ελληνικών κτισμάτων. Μόνο που η εργασία του ποιητή-συναρμολογητή παρουσίαζε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες, γιατί τα αρχαία χωρία, εκφράσεις άλλου κόσμου προορισμένες αρχικά για άλλους σκοπούς, έπρεπε να γεμίσουν με νέο νόημα και να πάρουν καινούρια διαμόρφωση. Ο Βυζαντινός λόγιος που καταπιάστηκε με αυτό το εγχείρημα μπορεί να μην έχει έμπνευση και έντονη ποιητική προσωπικότητα, δείχνει όμως αξιόλογη ελληνομάθεια και αξιοθαύμαστη υπομονή.
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Ο Θρήνος είναι το τελευταίο έργο του βενετοκρητικού ευγενή Μαρίνου Φαλιέρου (Χάνδακας, 15ος αιώνας) που δεν είχε γνωρίσει μέχρι σήμερα μια σύγχρονη κριτική έκδοση. Πρόκειται για ένα ποίημα 400 στίχων σε ομοιοκατάληκτο 15σύλλαβο, που εκδίδεται από δύο γνωστούς Ολλανδούς μελετητές της Κρητικής λογοτεχνίας, οι οποίοι έχουν εκδώσει και τα υπόλοιπα έργα του Φαλιέρου, αλλά και τη Θυσία του Αβραάμ. Στην έκδοση εξετάζονται η παράδοση του κειμένου, η δομή του έργου, οι προσθήκες και οι επεμβάσεις σ’ αυτό, η γλώσσα και η σύνταξή του, και αναλύονται οι εκδοτικές αρχές τις οποίες ακολούθησαν οι δύο επιμελητές. Στο τέλος παρατίθεται το ίδιο το χειρόγραφο, συνοδευόμενο από γλωσσάριο και σχόλια.
Ακαδημία Αθηνών
«Στο βιβλίο τούτο, ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Γεώργιος Λάββας πραγματεύεται από αρχιτεκτονική, αρχαιολογική και ιστορική άποψη τόπους και μνημεία, των οποίων η επίσκεψη και η προσκύνησή τους ήταν από τα αρχαία χρόνια, και είναι και σήμερα, όνειρο ψυχικό και πνευματικό απειράριθμων χριστιανών. Όλα τα μνημεία, που περιγράφονται και παρουσιάζονται με σχέδια και φωτογραφίες, δεν υπήρχαν όταν δίδασκε, δικαζόταν και σταυρωνόταν ο Χριστός. Υπήρχαν μόνον οι τόποι όπου έλαβαν χώρα τα γεγονότα της σύντομης επίγειας ζωής του που, στη συνείδηση των πιστών χριστιανών, καθαγιάστηκαν και έγιναν τόποι αενάου προσκυνήματος και αιτία μακρόχρονων πολέμων. Ο ναός της Αναστάσεως είναι το κέντρο ενός κτηριακού συγκροτήματος που περικλείει τους χώρους στους οποίους μαρτύρησε ο Χριστός…»
Ακαδημία Αθηνών
[…] Ο Κλόντζας ακολουθεί δρόμο ανεξάρτητο από τους άλλους κρητικούς ζωγράφους. Συνήθως απομακρύνεται αποφασιστικά από την βυζαντινή παράδοση και ζωγραφίζει πολυπρόσωπες συνθέσεις σε μικρή κλίμακα, παραφορτωμένες με δευτερεύοντα επεισόδια, που είναι έντονα επηρεασμένες από τον σύγχρονο ιταλικό μανιερισμό. Τα εικονογραφικά του θέματα είναι συχνά πρωτότυπα , -η χρωματολογία του πλούσια , με ιδιαίτερη έμφαση στο κόκκινο. Οι καταβολές της τεχνοτροπίας του μπορούν ν’ αναζητηθούν σε όψιμα παλαιολόγεια έργα, όπως εικονίδιο της Πινακοθήκης Τρετιακώφ που αποδίδεται σε μαθητή του Θεοφάνους του Έλληνος , αλλά και στο έργο του κρητικού ζωγράφου της αμέσως προηγούμενης γενιάς Μάρκου Βαθά, που είχε εγκατασταθεί στην Βενετία, όπου πέθανε το 1578. 0 Κλόντζας είχε ιδιαίτερη επίδοση στην ζωγραφική τριπτύχων, σφαλισταρίων όπως ελέγοντο τότε. Μεταξύ των θεμάτων που ζωγράφισε συχνά και που ενέπνευσαν μεταγενέστερους αγιογράφους είναι -ή Δευτέρα Παρουσία και η εικαστική απόδοση του ύμνου ‘Επί σοι χαίρει. […]
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Η επιτελούμενη συστηματική μουσική σπουδή που συνδυάζει τη γνώση της γραπτής και την εμπειρία της προφορικής ψαλτικής παράδοσης αποτελεί τη βάση της σημερινής κοινής προσπάθειας των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης και της Μονής Βατοπαιδίου να καλυφθεί ένα κενό στη δισκογραφία, με τη δημιουργία ενός CD για κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος. Οι εκδόσεις αυτές περιέχουν όλες τις κλασικές συνθέσεις των μεγάλων μελοποιών για τα Άγια Πάθη, ψαλλόμενες κατά τον παλαιό αγιορείτικο τρόπο (με κανονάρχημα, απηχήματα, αντιφωνικά κ.λπ.). Οι ηχογραφήσεις έγιναν επί τόπου, γιατί η ψαλμωδία στο φυσικό της περιβάλλον αποκτά άλλη βαρύτητα: Η πολύωρη καθημερινή μουσική ερμηνεία των ύμνων διασταυρώνεται με την αέναη προσευχή, αποτελώντας σύμφυτο στοιχείο του μοναστικού βίου, οδηγώντας στη βαθύτερη βίωσή του. Εκεί, η εκφορά και η εξύμνηση του Θείου Πάθους από τα στόματα των μοναχών δημιουργεί ατμόσφαιρα κατανυκτική, και υποδηλώνει μια αλήθεια συγκλονιστική. Κάθε έκδοση περιέχει ένθετο δίγλωσσο φυλλάδιο με σχόλια και ποιητικά κείμενα.
