Όπως παρατηρεί ο Μίλτος Πεχλιβάνος: «ο Τσίρκας είναι ο συγγραφέας στον οποίο, με την εξαίρεση του Άρη Αλεξάνδρου, έχει αφιερώσει ο κριτικός τις περισσότερες, εάν μετρώ σωστά, έντυπες σελίδες»[i].
Για τον Άρη Αλεξάνδρου, γνωστότερη είναι η μελέτη του Δημήτρη Ραυτόπουλου Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος, Αθήνα, Σοκόλης, 1996 για την οποία τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο δοκιμίου-κριτικής το 1997.
Εδώ παρατίθενται εικόνες από το χειρόγραφο του κειμένου του για το θάνατο του φίλου του Άρη Αλεξάνδρου, με τίτλο «Ο αδερφικά μόνος κι ελεύθερος Άρης Αλεξάνδρου» που δημοσιεύθηκε στην έκδοση Χρονικό ’78, γράμματα-τέχνες, σσ. 25-28.
Για να επισημάνουμε κι εδώ τις αρχειακές διασταυρώσεις, το Χρονικό, ετήσιος απολογισμός της ελληνικής πολιτιστικής ζωής, εκδιδόταν από το Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» του Ασαντούρ Μπαχαριάν. Το αρχείο της «Ώρας» συγκαταλέγεται επίσης στη συλλογή αρχείων ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ. Στην Ώρα εργαζόταν ως γραφίστας και είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια του Χρονικού ο Άγγελος Καμπάνης, γιος της Καίτης Δρόσου, της ποιήτριας και συζύγου του Άρη Αλεξάνδρου, ο οποίος της έστειλε το χειρόγραφο του Δ. Ραυτόπουλου που έτσι σώζεται στο αρχείο Άρη Αλεξάνδρου (υποφάκελος 34.1).
[i] Μίλτος Πεχλιβάνος, «Σημεία στίξεως της ανάγνωσης. Δημήτρης Ραυτόπουλος και Στρατής Τσίρκας», περ. Μανδραγόρας, τχ. 30 (Σεπτέμβριος 2003) 46-53 (εδώ: 47).
