«Archaeostoryteller»
❝ Η αρχαιολογία και η αρχαιογνωσία του ελλαδικού χώρου προσελκύει μελετητές και επιστήμονες από όλο τον κόσμο αιώνες τώρα. Η παγκόσμια βιβλιογραφία σχετικά με την ελληνική αρχαιότητα είναι τεράστια. Θα ήταν πρακτικά αδύνατο να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν αν δεν υπήρχαν ιδρύματα όπως το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης που εδώ και δεκαετίες μεταφράζει και μας δίνει πρόσβαση στα πιο επιδραστικά και ουσιώδη βιβλία και συγγράμματα για την ελληνική αρχαιογνωσία από την παγκόσμια βιβλιογραφία. Χάρη στο ΜΙΕΤ αποκτούμε ακόμη καλύτερη γνώση του αρχαίου κόσμου που συνεχίζει να μας «ιντριγκάρει» και να μας μαγεύει. ❞
Ο Δρ. Θεόδωρος Παπακώστας είναι αρχαιολόγος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πήρε το πρώτο του πτυχίο στην αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στη Βρετανία και το μεταπτυχιακό του στην προϊστορική αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. Έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές στην Ελλάδα και τη Βρετανία και έχει εργαστεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και στην Αρχαιολογική Υπηρεσία Κιλκίς. Oλοκλήρωσε το διδακτορικό του στην κλασική αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 2017. Έκτοτε, θεωρώντας ότι η επιστήμη έχει ουσία μόνο όταν επικοινωνείται, και με τη βαθιά πεποίθηση ότι η αρχαιότητα και το παρελθόν μάς αφορούν όλους και ότι η γνώση γι’ αυτά είναι δύναμη, δημιούργησε το «Αrchaeostoryteller». Εκεί μεταφέρει την αρχαιογνωστική πληροφορία με τρόπο απλό, άμεσο και διασκεδαστικό.
Δείτε τα βιβλία:
Το βιβλίο αυτό καθιστά προσιτό, όχι μόνο στους επιγραφολόγους αλλά σε όλους γενικά τους θεράποντες των κλασικών σπουδών και στο ευρύτερο ενδιαφερόμενο κοινό, τον ανεκτίμητο θησαυρό πληροφοριών και ιδεών που έχουν διασώσει οι αρχαιοελληνικές επιγραφές. Λειτουργεί ταυτόχρονα ως μια εμπεριστατωμένη εισαγωγή στην επιγραφική επιστήμη, καλύπτοντας ένα κενό της ελληνικής βιβλιογραφίας.
Η τελευταία αυτή έκδοση του οδηγού του αρχαιολογικού χώρου της Αγοράς -του πολιτικού και οικονομικού κέντρου της αρχαίας Αθήνας- αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο βοήθημα για τον επισκέπτη με ειδικό ενδιαφέρον, αλλά και για τον φοιτητή που μελετά την τοπογραφία της κλασικής πόλης.
O Oδυσσέας, ως διαχρονικό σύμβολο του πολυμήχανου και φιλοπερίεργου ταξιδευτή, γοήτευσε και ενέπνευσε συγγραφείς και καλλιτέχνες από την Aρχαιότητα μέχρι σήμερα. Aπό τη στιγμή που οι ανασκαφές του Σλήμαν απέδειξαν περίτρανα ότι η Tροία όντως υπήρξε, ιστορικοί και αρχαιολόγοι, με την Oδύσσεια υπό μάλης, ερίζουν με πάθος για οτιδήποτε αφορά τον ήρωά μας, από την αληθινή τοποθεσία της Iθάκης μέχρι την καταγωγή του Oμήρου, προσπαθώντας να ξεχωρίσουν το μύθο από την πραγματικότητα.
Το βιβλίο αυτό εξετάζει το αρχαίο θέατρο όχι από τη σκοπιά των δραματικών έργων, αλλά από τη σκοπιά των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν και παραστάθηκαν τα έργα αυτά. Κατά τη διερεύνηση ενός τόσο σύνθετου και χρονικά εκτεταμένου θέματος (ανάμεσα στις απαρχές του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και τα ρωμαϊκά έργα της όψιμης Αρχαιότητας μεσολαβεί μια χιλιετία) ο φιλόλογος είναι υποχρεωμένος να βασιστεί σε συγγενικούς επιστημονικούς κλάδους, και ιδιαίτερα στην Αρχαιολογία, την Ιστορία και την Επιγραφική. Στην εισαγωγή αυτή ο συγγραφέας εκθέτει και αξιολογεί μόνο τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία, αποφεύγοντας τις κάθε λογής εικασίες. Οι σημειώσεις δεν αποβλέπουν μόνο στην τεκμηρίωση της άποψης που εκτίθεται στο κείμενο, αλλά επιπλέον προσφέρουν μια εικόνα της σημερινής κατάστασης στη θεατρολογική έρευνα. Οι πλούσιες βιβλιογραφικές παραπομπές αποτελούν έναν πολύτιμο οδηγό για όποιον θα επιθυμούσε να συνεχίσει τη διερεύνηση των θεμάτων που θίγονται στο βιβλίο αυτό, όπως τα Μεγάλα Διονύσια ως πλαίσιο παρουσίασης των έργων, οι οικονομικές και διοικητικές προϋποθέσεις των παραστάσεων, τα θεατρικά κτίσματα, οι ηθοποιοί και η σκευή τους κτλ.
Ο τόμος αυτός σχεδιάστηκε ως εισαγωγικό βοήθημα για την προσέγγιση της ιδιωτικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων, ενός σύνθετου πεδίου που δεν διαχωρίζεται πάντα εύκολα από άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και για να διερευνηθεί απαιτεί τη συμβολή όλων σχεδόν των ειδικοτήτων της αρχαιολογίας. Στα κεφάλαιά του εξετάζονται, χωριστά για την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, οι αρχαίες πηγές πληροφοριών για την ιδιωτική ζωή (γραπτές και αρχαιολογικές)· η κατοικία και ο εξοπλισμός της· η ένδυση, τα κοσμήματα και οι κομμώσεις· το φαγητό και το ποτό· πτυχές της οικογενειακής ζωής, όπως το παιδί και η ανατροφή του, ο γάμος, η θέση της γυναίκας, η λατρεία των νεκρών, οι οικιακοί δούλοι. Το έργο απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές, όπως μαρτυρεί η λεπτομερής θεματική βιβλιογραφία με τις νεότερες και πληρέστερες δημοσιεύσεις που συνοδεύει κάθε κεφάλαιο, καθώς και η επιλογή σχετικών μονογραφιών που παρατίθεται σε επίμετρο· θα το εκτιμήσει όμως και το ευρύτερο κοινό των μη ειδικών που ενδιαφέρονται γενικά για την Αρχαιότητα.
Ένα βιβλίο που επιχειρεί να παρουσιάσει το αρχαίο μυθιστόρημα σε σημερινούς αναγνώστες, έξω από τον στενό κύκλο των φιλολόγων, δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Κι αυτό γιατί, παρά το αυξανόμενο ενδιαφέρον που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια για το είδος του αρχαίου μυθιστορήματος, και παρά τις σημαντικές προόδους της έρευνας, καμιά σύγχρονη και κατατοπιστική εισαγωγή δεν είχε εκπονηθεί για το ευρύ κοινό. Μια τέτοια εισαγωγή αποτελεί τούτο το βιβλίο, που η δομή του χρειάζεται ενδεχομένως μερικές επεξηγήσεις.
Αν ο 19ος αιώνας ήταν η εποχή των επιγραφών, ο 20ος είναι η εποχή των παπύρων. Κανένας κλάδος της αρχαιογνωσίας δεν έδωσε τέτοια ώθηση στις κλασικές σπουδές, δεν ανασκεύασε τόσες παραδεδεγμένες αλήθειες, δεν διεύρυνε τόσο τους ορίζοντες της γνώσης μας όσο η παπυρολογία. Το βιβλίο αυτό, το πρώτο στο είδος του που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, εκθέτει συνοπτικά και έγκυρα όλα τα στοιχεία που χρειάζεται να ξέρει ο εκδότης ή ο χρήστης των παπύρων και αποτελεί μια σφαιρική επισκόπηση της ιστορίας, της φύσης, των μεθόδων και των στόχων της παπυρολογίας. Ο συγγραφέας αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία της ανακάλυψης των παπύρων, εξετάζει τις φυσικές ιδιότητες του παπύρου ως γραφικής ύλης, σκιαγραφεί την ιστορία του αρχαίου βιβλίου και αναλύει τα προκαταρκτικά στάδια και τη διαδικασία της έκδοσης των παπυρικών κειμένων. Με αφοπλιστικές αναφορές σε προσωπικά του σφάλματα και με βαθιά γνώση του υλικού του, κάνει έναν απολογισμό των επιτευγμάτων αλλά και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η σύγχρονη φιλολογική και ιστορική έρευνα, καθώς και μια αποτίμηση της συμβολής των νέων κειμένων στη γνώση μας για την αρχαία λογοτεχνία, τα ελληνορωμαϊκά διοικητικά και αρχειακά συστήματα, τη θρησκεία, το δίκαιο και την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας.