Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού, που τιμάται στις 9 Νοεμβρίου, παρουσιάζουμε ένα ιδιαίτερο μνημείο της Θεσσαλονίκης αφιερωμένο σε μια από τις πιο ζοφερές σελίδες της ιστορίας της, ένα σύμβολο ενάντια στη μισαλλοδοξία, που υπενθυμίζει την αναγκαιότητα της ιστορικής μνήμης και της συλλογικής συνείδησης. Στον κήπο της Βίλας Καπαντζή δεσπόζει μια στήλη, φιλοτεχνημένη από τον αρχιτέκτονα Γιάννη Επαμεινώνδα, ως φόρος τιμής στη μνήμη των σαράντα Εβραίων μαθητών του Ε΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης που υπήρξαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας το 1943.
Στις 8 Αυγούστου του 1900, στα Χανιά της Κρήτης γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Μινωτάκης, ο οποίος πέρασε στην ιστορία σαν ένας από τους κορυφαίους δραματικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου.
Θεραπαινίδα του ποιητικού λόγου πρωτίστως, η πρόσφατα εκλιπούσα Τζένη Μαστοράκη υπηρέτησε τον νεοελληνικό λόγο κι από το δύσκολο μετερίζι της λογοτεχνικής μετάφρασης, εξασφαλίζοντας μια περίοπτη θέση ανάμεσα στους μεγάλους μεταφραστές μας, πλάι σε εμβληματικές μορφές, όπως ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Παύλος Ζάννας, η Χρύσα Προκοπάκη κ.ά.
Επ' ευκαιρία της επετείου της γέννησης του Γιάννη Ρίτσου, παρουσιάζουμε χειρόγραφες αφιερώσεις του προς τον Μάνο Χαριτάτο και τη γυναίκα του. Σημειώνουμε ότι οι αφιερώσεις βρέθηκαν στα βιβλία που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.
Σχέδιο με αφιέρωση της σκηνογράφου και ενδυματολόγου, Αφροδίτης Κουτσουδάκη, συνεργάτιδας και φίλης του σκηνοθέτη της όπερας και του θεάτρου Βασίλη Νικολαΐδη.
«Η αφιέρωση χρειάζεται υπομονή»... Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές έντυπες αφιερώσεις που βρίσκουμε σε βιβλία διάφορων συγγραφέων που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.
Για τον άνθρωπο του εικοστού αιώνα ο Χρόνος και η Ιστορία ήταν το παν, η τέχνη δεν ήταν προϊόν κατανάλωσης, αλλά αγωνία δημιουργίας. Τι σημαίνουν σήμερα για μάς 100 χρόνια; Σε ποιον κόσμο γεννήθηκε η λογία «ψυχή», όπως έλεγαν, του ιστορικού ΜΙΕΤ, ο συγγραφέας και υπηρέτης της τέχνης της τυπογραφίας Ε. Χ. Κάσδαγλης;
Τέσσερα χρόνια πέρασαν χωρίς τον Δημοσθένη Κοκκινίδη. Ο Μίμης, όπως συστηνόταν και όπως τον γνώριζαν όλοι, υπήρξε αναμφίβολα ένας καλλιτέχνης που η συμβολή του στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής τέχνης στην Ελλάδα ήταν καίρια, αλλά η εμβέλεια του έργου του από πολύ νωρίς ξεπέρασε τα στενά όρια της τέχνης, καθώς η γενεσιουργός αιτία του μεγαλύτερου μέρους της δημιουργίας του μέχρι τη δεύτερη περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν η κοινωνική κριτική. Πέρα όμως από το καθαυτό καλλιτεχνικό του έργο, ανεκτίμητη υπήρξε και η συνεισφορά του στην καλλιτεχνική παιδεία του τόπου με τη διδασκαλία του στην ΑΣΚΤ.