Με αφορμή την γιορτή του Αγίου Νικολάου παρουσιάζουμε ένα σύντομο αφιέρωμα στην ελληνική παρουσία στη Βενετία, εκεί όπου το 1498 οι Έλληνες ‘μέτοικοι’ ιδρύουν, υπό το όνομα και την προστασία του αγίου, τη Scuola di San Nicolò della nazion Greca, την καρδιά της Ελληνικής Αδελφότητας της πόλης.
Για την Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας παρουσιάζουμε μία χειρόγραφη Μεταφυσική του 19ου από τις συλλογές του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου του ΜΙΕΤ και περιγράφουμε τη σχέση της με κείμενα και πρόσωπα που συνδέονται με τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό.
Η Αθήνα, με τη μακρά και πολυτάραχη ιστορία της, υπήρξε ανέκαθεν πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες και μελετητές. Το παλίμψηστο του αθηναϊκού πολεοδομικού ιστού φέρει ανεξίτηλα σημάδια όλων των ιστορικών περιόδων, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό σήμερα τις άναρχες παρεμβάσεις που συντελέστηκαν κατά το μετασχηματισμό της πόλης από ένα μικρό χωριό μερικών χιλιάδων κατοίκων σε αστική μητρόπολη και πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Στο μικρό αυτό αφιέρωμα για την πολεοδομική ιστορία της Αθήνας συγκεντρώνονται ποικίλες συμβολές που καταγράφουν και αναλύουν τις μεταβολές που διαμόρφωσαν το σύγχρονο αστικό τοπίο όχι μόνο σε αρχιτεκτονικό, αλλά και σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Την 1η Σεπτέμβρη γιορτάζεται στις ελληνορθόδοξες εκκλησίες μέχρι σήμερα η αρχή της ινδίκτου. Αποτελούσε την πρώτη του έτους για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο. Αλλά δεν ήταν ούτε βυζαντινή ούτε εκκλησιαστική η προέλευσή της. Παραθέτουμε λίγα στοιχεία για την ημέρα, με αφορμή τεκμήρια από το Ιστορικό και Παλαιογραφικό Αρχείο του ΜΙΕΤ.
Στις 8 Αυγούστου του 1900, στα Χανιά της Κρήτης γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Μινωτάκης, ο οποίος πέρασε στην ιστορία σαν ένας από τους κορυφαίους δραματικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου.
Σφίγγουν οι ζέστες. Τα αττικά «κυνικά καύματα» είναι πάλι εδώ. Τέτοιες μέρες άλλοτε έσπευδαν οι Αθηναίοι να δροσιστούν στις παραλίες του Φαλήρου, ενός Φαλήρου ολότελα διαφορετικού από το σημερινό, το «αναπλασμένο». Τα αταβιστικά αντανακλαστικά όμως παραμένουν, σαν τον «πόνο φάντασμα» στο ακρωτηριασμένο μέλος. Τι μας απομένει λοιπόν για λίγη δροσιά τώρα που στερηθήκαμε τις ακρογιαλιές μας; Μια βουτιά στις φωτογραφικές μνήμες τις αποθησαυρισμένες στο Φωτογραφικό Αρχείο του ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.
Από τα πρόχειρα χάνια, τις ιδιωτικές κατοικίες και τα πανδοχεία (λοκάντες) στα πολυτελή ξενοδοχεία των αρχών του 20ού αι. Ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία της φιλοξενίας στην Αθήνα από τον 12ο μέχρι και τον 20ό αι. μέσα από τις Συλλογές του ΕΛΙΑ.
Ο «Σταθμός Πελοποννήσου», ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της Αθήνας, μέσα από τη Συλλογή Τύπου ΜΙΕΤ/ ΕΛΙΑ.