Ένα κατάστιχο της κινητής περιουσίας της χατζή Κυριακής, που πέθανε στα Ιεροσόλυμα το 1847, ανοίγει ένα παράθυρο στον υλικό κόσμο μιας μερίδας προσκυνητών και προσκυνητριών στους Αγίους Τόπους που συνήθως ονομάζονται στη βιβλιογραφία «μόνιμοι προσκυνητές/μόνιμες προσκυνήτριες». Επρόκειτο κυρίως για γυναίκες, μεσήλικες και χήρες, οι οποίες είχαν εγκατασταθεί στην Ιερουσαλήμ στη διάρκεια κάποιου προσκυνηματικού ταξιδιού. Είχαν αποφασίσει να παραμείνουν κοντά στον Πανάγιο Τάφο μέχρι το θάνατό τους και να ταφούν εκεί. Εξού και ο όρος «μόνιμες προσκυνήτριες».