Η Άννα Μίσιου (1943–2011) γεννήθηκε στην Κατερίνη Πιερίας και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στη Σχολή Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ (1986). Υπήρξε υπότροφος στο Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον (Stanley J. Seeger fellowship) και στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (1974–1975), ως βοηθός στο σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας και Αρχαίας Ιστορίας και στην έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (1975), ως ειδική επιστήμων στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1987–1988) και στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (1989–1990). Επί δύο δεκαετίες δίδαξε το γνωστικό αντικείμενο της Αρχαίας Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2010 στη βαθμίδα της αναπληρώτριας καθηγήτριας. Οι έρευνές της αφορούν την αθηναϊκή δημοκρατία, τη ρητορική, τις σχέσεις των δύο φύλων στην κλασική αρχαιότητα και τις σχέσεις των αρχαίων Ελλήνων με τους άλλους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, το The Subversive Oratory of Andokides: Politics, Ideology and Decision-making in Democratic Athens (Cambridge University Press, 1992, 2007).