Η Διονυσία Παπαχρυσάνθου (1919-2003) ήταν Ελληνίδα Βυζαντινολόγος. Γεννήθηκε το 1919 στην Πάτρα. Το 1931 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Φοίτησε το 1937 στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Το 1957 εγκαθίσταται στο Παρίσι και από το 1960 έγινε μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας (C.N.R.S). Κύριο πεδίο της έρευνάς της ήταν το Άγιο Όρος κατά τη Βυζαντινή εποχή. Εντάχθηκε στην ομάδα μελέτης και έκδοσης των αρχείων του Άθω , υπό την εποπτεία του Πωλ Λεμέρλ. Συνεργάστηκε στην έκδοση του αρχείου της Λαύρας (Actes des Lavra,τέσσερις τόμοι,1970-1977-1979-1982),όπου για πρώτη φορά εκδίδονται και σχολιάζονται διεξοδικά στο σύνολό τους τα μεσαιωνικά αρχεία της μεγαλύτερης αγιορείτικης μονής. Συνεργάστηκε στην έκδοση του αρχείου των Ιβήρων (τέσσερις τόμοι, 1985-1990-1994-1995). Εξέδωσε τα έγγραφα του Πρωτάτου (1975) και έλαβε το βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας και το αρχείο της Μονής Ξενοφώντος (1986) και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Πέθανε στις 2 Αυγούστου 2003 στο Παρίσι.
