Κύριος Ερευνητής στο Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (ΚΕΙΝΕ) και Lewis-Gibson Visiting Fellow στο University of Cambridge. Μεταξύ 2011 και 2019 δίδαξε στα τμήματα Νομικής και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Tο 2015-17 υπήρξε Visiting Scholar στο University of Cambridge και το 2021-22 υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright στο Center for European Studies (CES) του Harvard University. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Scandinavian Journal of Byzantine and Modern Greek Studies. Οι μονογραφίες του περιλαμβάνουν: Κυπριακό 1954-1974. Στοχαστικές προσαρμογές και ο αιώνιος δηλιγιαννισμός (2020), Εξωτερική πολιτική της νεότερης Ελλάδας. Κοινωνία πολιτών και η συμβολή του Ernest Gellner (2018) και Το Μακεδονικό Ζήτημα, 1962-1995. Από τη σιωπή στη λαϊκή διπλωματία (2012, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2013). Είχε την ιστορική επιμέλεια του Ιστορικού Αρχείου Ανδρέα Λόντου (2023), A Swedish Philhellenic Pamphlet from 1821 (με τον Β. Σαμπατακάκη, 2022) καθώς και του έργου Αναίρεσις που γράφτηκε το 1838 από τον Γραμματέα Επικρατείας της καποδιστριακής Πολιτείας, Νικόλαο Σπηλιάδη (2018, μτφ. από τα γαλλικά Αλέξ. Παπαδιαμάντη). Σπούδασε στο University College London (UCL), το London School of Economics and Political Science (LSE) και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), όπου το 2009 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης.
