Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εκπόνησε τη μεταπτυχιακή (2002) και διδακτορική της διατριβή (2011) στο ίδιο Πανεπιστήμιο ως υπότροφος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης (2003-2007). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια προπτυχιακού και μεταπτυχιακού κύκλου στα Πανεπιστήμια του Μονάχου (1996-1997), της Βέρνης (2000 και 2001-2002), της Βόννης (2004-2005) και της Κολωνίας (2005-2006), αφού πέτυχε ανάλογες υποτροφίες (ΙΚΥ, ΕSKAS, DAAD, ΛEBENTH, IKYDA, Αριστεία AΠΘ).
Έχει εργαστεί επί σειρά ετών σε ανασκαφές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας (Πολύχρονο και Νικήτη Χαλκιδικής) και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου (Σάμος), καθώς και στις πανεπιστημιακές ανασκαφές του ΑΠΘ (Καραμπουρνάκι, Πέλλα, Βεργίνα, Τούμπα). Από το 2000 έως το 2021 εργάστηκε στο Α.Π.Θ., αρχικά ως επιστημονική συνεργάτις και επιμελήτρια του Μουσείου και από το 2014 ως μέλος του Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού. Από το 2021 εργάζεται ως Ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης της Αρχαιότητος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη γλυπτική των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων.
