Ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Τελείωσε τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1943 και το 1950 έγινε διδάκτωρ (Ph.D) του Πανεπιστημίου Duke, της Β. Καρολίνας των ΗΠΑ. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάσθηκε αρχικά στη μέση εκπαίδευση, στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και στη “Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση Προσφύγων”. Στο μεταξύ ανακηρύχτηκε διδάκτωρ της Ορθόδοξης θεολογίας με τη μελέτη «Το πρόβλημα των Προσθηκών της Σλαβονικής Μεταφράσεως του Ιουδαϊκού Πολέμου και της Μαρτυρίας των περί του Βαπτιστού και του Ιησού» (Αθήνα, 1954), ενώ το 1956 εξελέγη στην Αθήνα υφηγητής στην έδρα της Κ. Διαθήκης, με τη μελέτη «Ο χαρακτήρ της Εσχατολογίας εις το Α΄ Βιβλίον του Ενώχ». Το ίδιο έτος εξελέγη έκτακτος καθηγητής και μετά τρία χρόνια τακτικός καθηγητής Ερμηνευτικής και Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1956-1968), και στη συνέχεια, από το 1969-1985 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομότιμος καθηγητής από το 1985. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2009.
Υπήρξε ένα από τα παλαιότερα μέλη της Studiorum Societas Novi Testamenti (Εταιρία Μελετών της Καινής Διαθήκης). Διετέλεσε αντιπρόεδρος των Ενωμένων Βιβλικών Εταιριών στην Ευρώπη επί δύο επταετίες και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών. Αποτελούσε ισόβιο μέλος της Βιβλικής Εταιρίας των Η.Π.Α. Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος της Academie Internationale des Sciences Religieuses (Διεθνής Ακαδημία Θρησκευτικών Επιστημών) στις Βρυξέλλες. Ακόμα, υπήρξε επί χρόνια πρόεδρος του Εκπαιδευτικού και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» του Λυμπεροπούλειου Ιδρύματος, της Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού και της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Το 1996 εξελέγη επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα στη Ρουμανία. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (1968-1974). Εξέδιδε από τη δεκαετία του 1970 το εξαμηνιαίο “Δελτίο Βιβλικών Μελετών”, και έκανε την επιμέλεια και τη μετάφραση στα ελληνικά πολλών αξιόλογων καινοδιαθηκικών και θεολογικών γενικότερα έργων.
Ασχολήθηκε σε βάθος με την αποκαλυπτική και απόκρυφη παλαιοδιαθηκική γραμματεία και έχει διακριθεί στον τομέα της ιστορικής εξέλιξης της χριστιανικής πίστης. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των βιβλικών σπουδών στην ελληνική ακαδημαϊκή θεολογία υπήρξε καθοριστική, εστιάζοντας ιδιαίτερα το ερευνητικό του ενδιαφέρον στον εσχατολογικό χαρακτήρα της χριστιανικής πίστης και εκκλησίας. Με την εργογραφία του έχει καλύψει ένα ευρύ φάσμα βιβλικής θεολογίας. Παρά τις αντιδράσεις, η ανανεωτική ερμηνευτική γραμμή του διάνοιξε το χώρο της Θεολογίας προς τα σύγχρονα φιλοσοφικά και κοινωνικά ρεύματα. Δεν παραθεώρησε την πατερική σκέψη, αλλά επικεντρώθηκε στη δυναμική της ερμηνευτικής των εκκλησιαστικών πατέρων. Έδωσε έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα του ευαγγελικού μηνύματος, στο ιουδαϊκό υπόβαθρο των συγγραμμάτων της Καινής Διαθήκης και στην επίδραση του γνωστικισμού.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Φεβρουαρίου 2009.
