Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Ελευσίνος
Μπορούν να γίνουν τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, εργοστάσια παραγωγής μνήμης; Μπορεί η μνήμη να ξαναδώσει ζωή στις μηχανές και τα τοπία; Η εικαστική μου παρέμβαση Ανθρώπων Ίχνη στο Παλιό Ελαιουργείο και Σαπωνοποιείον των Χαριλάου και Κανελλόπουλου της Ελευσίνας αυτό το σκοπό είχε: ένα οδοιπορικό μέσα στο χρόνο. Η Ελευσίνα, τα Ελευσίνια Μυστήρια, η Δήμητρα και η Περσεφόνη, οι Μύστες, οι Μυσταγωγοί, ο Ιεροφάντης, η Ιέρεια της Δήμητρας, οι Ιέρειες Παναγείς, μαζί και από τα ίδια μάρμαρα η παλιαοχριστιανική του Αγίου Ζαχαρία και η Παναγίτσα δίπλα στην «Αγέλαστο Πέτρα». Ίχνη από το Φράγκικο Πύργο που έγινε τσιμέντο το 1953. Στον τόπο αυτό συγκατοίκησαν ο Τιτάνας, ο Κρόνος, η Ίριδα, η Πυρκάλ και λίγο παρακάτω η Χαλυβουργική. Ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα της αρχαιότητας μετατράπηκε στο πρώτο βιομηχανικό κέντρο του νεοελληνικού κράτους. (από το βιβλίο)
Η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία
Η μελέτη έχει ως αντικείμενο την έρευνα των μνημείων και της τοπογραφίας της κυρίας εισόδου του Ιερού της Ελευσίνας, από τους Πεισιστράτειους χρόνους -β’ μισό του 6ου π.Χ. αιώνα- μέχρι τη διακοπή της λειτουργίας του, το 392 μ.Χ. Λόγω του εκτεταμένου ιστορικού πλαισίου εντός του οποίου κινείται η έρευνα, αλλά και των σημαντικών εξελικτικών μεταλλαγών στην σύνθεση της κυρίας εισόδου, η διατριβή χωρίσθηκε σε 11 αυτοτελή κεφάλαια-μελέτες, όπου εξετάζεται αναλυτικά η σύνθεση της εισόδου στην εκάστοτε ιστορική περίοδο, μελετώντας διεξοδικά τα μνημεία και τα άλλα χρηστικά κτίσματα και εξάγονται τα απαραίτητα συμπεράσματα. Έτσι για κάθε ιστορική περίοδο, περίπου ανά εκατονταετία, διερευνάται: α) η γενική σύνθεση και λειτουργία της κυρίας εισόδου, β) η αρχιτεκτονική και η μορφολογία των μνημείων της.
Μελανόμορφα γαμήλια αγγεία από τις πυρές θυσιών στο Ιερό της Ελευσίνας
Η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία
Το 1887 ο Δ. Φίλιος αποκάλυψε στο βόρειο τμήμα του ιερού της Ελευσίνας πολλά κομμάτια μελανόμορφων αγγείων, μερικά από τα οποία προέρχονται από γαμήλια αγγεία. Παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο ως εξαιρετικά δείγματα του μελανόμορφου ρυθμού, αλλά και γιατί δίνουν μια νέα διάσταση στην ερμηνεία των πυρών του ιερού.
Τα γαμήλια αυτά αγγεία βρέθηκαν έξω από τον βόρειο αρχαϊκό περίβολο της αυλής του Τελεστηρίου και τη βόρεια είσοδό της, κοντά στον χώρο που αποδίδεται στην πυρά Γ (σχ. Ι, ΙΙ α-β), και ανήκουν σ᾿ αύτήν, όπως αποδείχθηκε από την έρευνά μου για τις πυρές του Τελεστηρίου. (από το βιβλίο)
Ίδρυμα Λουκά & Ευαγγέλου Μπελλώνια
ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ
«Τα αρχαία μυστήρια (Καβείρια, Ορφικά, Διονύσια, αλλά κυρίως τα Ελευσίνια) ήταν αναμφισβήτητα οι μεγάλες σχολές σοφίας του γένους, που δίδασκαν το θείο λόγο, τη γνώση του καλού και του κακού, και την ενάσκηση της αρετής σε μια προσπάθεια ηθικής και πνευματικής αναγέννησης με σκοπό την αποθέωση του ανθρώπου. Ήταν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε ολόκληρος ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Στόχος της απόκρυφης διδασκαλίας των μυστηρίων ήταν η εξευγένιση του ατόμου αλλά και η αναζήτηση της αλήθειας με τον ορθολογισμό, αντί του δογματισμού, με την συναισθηματική έξαρση, αντί του συγκινησιακού φανατισμού και με τη βαθιά γνώση αντί της άλογης πίστης. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν ότι μετά την παρακμή των μυστηρίων και την απώλεια της εκπολιτιστικής τους επίδρασης, από την εποχή κιόλας των περσικών πολέμων, άρχισε η θρησκευτική και διανοητική πτώχευση της Αρχαίας Ελλάδας, που οδήγησε, τελικά, στην κοινωνική και πολιτική της κατάρρευση.» (Από τον πρόλογο του Αντώνη Κονταράτου)