Χρόνια αργότερα, το 1947, ο ίδιος ο συγγραφέας, έχοντας θαυμάσει την ερμηνεία της Παξινού σε άλλες ταινίες, θα την επιλέξει για το ρόλο της Christine Manon στην κινηματογραφική διασκευή του έργου του Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα. Αυτή θα είναι και η συγκυρία που θα τους επιτρέψει να γνωριστούν και να ξεκινήσει η μεταξύ τους φιλία, που θα διαρκέσει μέχρι το θάνατο του συγγραφέα.
Η Παξινού και ο Μινωτής άλλοτε θα αλληλογραφούν και άλλες φορές θα συναντιούνται με τον Ο’Νηλ, συζητώντας για το έργο, τα όνειρα και τα σχέδιά του. Θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν αποσπάσματα από το αυτοβιογραφικό του έργο Το ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα, έργο άγνωστο ακόμη και στους πιο κοντινούς του ανθρώπους, για το οποίο θα δώσει εντολή να έρθει στο φως 25 χρόνια μετά το θάνατό του.
Το 1965 θα υποδυθούν τους τραγικούς ήρωες στο έργο αυτό, τηρώντας ίσως με αυτόν τον τρόπο μια σιωπηλή υπόσχεση προς τον φίλο τους.