[…] Τα κείμενα, παρά την καταβύθισή τους στον χρόνο, μπορούν να αναδυθούν στην περιοχή του καίριου νοήματος, όταν έχουν την τύχη να ανοίξουν το ιστορικό κέλυφός τους σε μια ανάγνωση που έχει ισχυρούς λόγους να τα διεκδικεί ως συμμάχους ή αντιπάλους για τις δικές της παρούσες ανάγκες. Δεν αρκεί η φιλολογική ικανότητα (όσο και αν κρίνεται απαραίτητη) για τη διεκδίκηση αυτή χρειάζεται και οι ερμηνευτικός ζήλος, που πρέπει να καθοδηγεί τη θεωρητική αναζήτηση στη σύνθεση της λογοτεχνικής ανάγνωσης. Αν η φιλολογική γνώση και φροντίδα προφυλάσσουν από τα ατυχήματα του κριτικού ερασιτεχνισμού, η θεωρητική επίγνωση και η ερμηνευτική αναμόχλευση προστατεύουν από τους περιγραφικούς αναμηρυκασμούς της εμπειρικής προσέγγισης. […] (Από την εισαγωγή του επιμελητή)