Στον προκείμενο τόμο παρουσιάζεται σε φιλολογική έκδοση, με σημειώσεις και γλωσσάρια, το μεταγραμμένο από χειρόγραφο και αποκαταστημένο κείμενο δύο θεατρικών μεταφράσεων από τα γαλλικά, μιας κωμωδίας του Βολταίρου και μιας τραγωδίας του Ρακίνα, που ανήκουν στο χώρο του ελληνικού προεπαναστατικού θεάτρου και εμπλουτίζουν το ελληνικό δραματολόγιο στις αρχές του 19ου αιώνα, πριν ακόμα εμφανιστούν οργανωμένες θεατρικές παραστάσεις στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και την Οδησσό. Στην περίπτωση της κωμωδίας του Βολταίρου, της “Σκώτισσας”, πρόκειται για τη μοναδική μετάφραση κωμωδίας του Γάλλου φιλοσόφου και δραματουργού, ενώ ως την ανακάλυψη αυτή παρουσιαζόταν αποκλειστικά με τις τραγωδίες του στο ελληνικό θέατρο του 19ου αιώνα. Στην περίπτωση της τραγωδίας του Ρακίνα, του “Μεγάλου “Αλεξάνδρου”, σημειώνεται μόνο μία μετάφραση του έργου αυτού 60 χρόνια αργότερα, το 1866 στην Ερμούπολη. Και οι δύο μεταφράσεις, η μία σε πεζό λόγο, η άλλη έμμετρη, πραγματοποιήθηκαν, όπως δηλώνει ο τίτλος τους, από τον Γεώργιο Καββάκο, Χιώτη, στο έτος 1806. Η ανεύρεσή τους, μαζί, στα Αρχεία της Ρουμανικής Ακαδημίας στο Βουκουρέστι δηλώνει κάποια σχέση με την Αυθεντική Ακαδημία, στην οποία, ίσως, σπούδασε ο άγνωστος Χιώτης μεταφραστής.