Η Άννα ήταν γυναίκα του Άγγελου Σικελιανού, όμως ήταν και αυθύπαρκτη, ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα, με ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια, με μεγάλες ευαισθησίες στα θέματα της λογοτεχνίας και πιο πολύ στον ποιητικό λόγο. Η Άννα απέπνεε αρχοντιά, κατακτούσε το συνομιλητή της με τον καίριο λόγο της και τις τεκμηριωμένες απόψεις της. Ήταν ένα θάμβος, καθώς η ομορφιά της, και στην προχωρημένη ακόμη ηλικία της, ακτινοβολούσε. Ήταν χρυσοχέρα στον αργαλειό και αρχόντισσα στο νου και το πνεύμα.
(απόσπασμα από την προσφώνηση του Δημήτριου Χ. Σκλαβενίτη)