«Είναι αναγκαία μια ακόμη παρένθεση. Εδώ και αιώνες έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε, ότι το Βυζάντιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο εξελληνισμός του γεννημένου στην Ιουδαία Χριστιανισμού. Αλλά η μεταπολεμική τάση είναι να αντιστραφεί αυτή η εκδοχή: δεν είναι Ελληνισμός εκείνος που αφομοίωσε τον Χριστιανισμό, αλλά ο τελευταίος προσέλαβε και μεταμόρφωσε τον πρώτο! Ελπίζω να είναι αντιληπτή η ειδοποιός διαφορά, η οποία μάλιστα σήμερα, σε εποχή κρισιμότατη για την Ορθοδοξία, μας προφυλάσσει από στενόκαρδους γεωγραφικούς εγκλωβισμούς. Θα ήθελα να γίνω σαφέστερος: η Ορθοδοξία είναι εκείνη που εμπεριέχει τον Ελληνισμό και όχι αντίστροφα και αυτός, με τη σειρά του, δεν ταυτίζεται με τα ελλαδικά όρια. Αυτό είναι ένα θεμελιώδες μάθημα, που μας παρέδωσε το Βυζάντιο, αλλά το κατάχωσαν Γαλλική Επανάσταση, Διαφωτισμός και εθνικιστικά κινήματα υπό τον μανδύα της “προοδευτικότητας”…».
(από το βιβλίο)