«Ο Χρύσανθος Χρήστου αποτελεί εδώ και πενήντα χρόνια διαρκή παρουσία στη ζωή όλων όσοι ασχολούνται με την τέχνη, τη θεωρία, την ιστορία και την κριτική της στην Ελλάδα. Το συγγραφικό του έργο συνιστά το μεγαλύτερο απόθεμα γνώσης στη γλώσσα μας για την εξέλιξη της δυτικής τέχνης από τον Μεσαίωνα ως σήμερα και ξεπερνάει σε όγκο το έργο όλων των άλλων Ελλήνων ιστορικών της τέχνης μαζί.
Στα κατάμεστα αμφιθέατρα και στις αίθουσες διδασκαλίας παράσερνε με το πάθος και τον ρυθμό της ομιλίας του φοιτητές όχι μόνον της Φιλοσοφικής αλλά και της Αρχιτεκτονικής και άλλων σχολών και τους αποκάλυπτε έναν γνωστικό τομέα ελάχιστα οικείο: την ιστορία της νεότερης και της σύγχρονης τέχνης. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η επαφή με το ίδιο το αντικείμενο είναι αναντικατάστατη, διεύρυνε τα μαθήματα με επισκέψεις σε αίθουσες, πινακοθήκες και μουσεία της πόλης και του εξωτερικού.
Η διδασκαλία του, πλουραλιστική και πολύπλευρη, είχε ως φυσική συνέπεια οι μαθητές του, καθηγητές σήμερα οι ίδιοι σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, να έχουν ακολουθήσει διάφορους επιστημονικούς δρόμους στο αντικείμενο της τέχνης – σε αρκετές περιπτώσεις εκτός του δικού του θεωρητικού μοντέλου. Του οφείλουν όμως ότι στην ανάλυσή του έκανε πάντοτε αναφορές σε διαφορετικά συστήματα σκέψης και εξόπλισε τη βιβλιοθήκη της τέχνης στο Πανεπιστήμιο με κάθε σημαντικό σύγγραμμα, ανεξάρτητα από τη θεωρητική του αφετηρία ή την ερμηνευτική του βάση. Αυτονόητα πράγματα ασφαλώς για τον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά με μια σημαντική διαφορά: συμβάδιζαν πάντοτε με μια καθολική απλότητα, από την εμφάνισή του ως τον λόγο του, γραπτό και προφορικό…».

(από τον πρόλογο του βιβλίου)