Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) θεωρείται ως ο πιο εμβληματικός και αναγνωρισμένος διεθνώς Έλληνας εκπρόσωπος της Αφαίρεσης. Στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης εκτίθενται 13 επιλεγμένα έργα του: 12 έργα από τη Συλλογή Σύγχρονης Τέχνης Ζαχαρία Πορταλάκη (Δευτέρα Πρωί, Ερύμανθος, Ίδη, Χθες στο Σούνιο, Αλφειός, Σκύρος, Δωρικό, Άλκαρ Νο. 1, Στάσιμο Νο. 7, Δίπτυχο Νο. 3, Στροφή Νο. 13, 1890), καθώς και το μνημειακό έργο Τρίπτυχο Α από το Ίδρυμα Γιάννη & Ζωής Σπυροπούλου.
Πρόκειται για έργα κυρίως της δεκαετίας του 1960, περιόδου κορύφωσης της αναζήτησης του αφηρημένου λεξιλογίου στο έργο του. Τα έργα χαρακτηρίζονται από τις χειρονομιακές γραφές, τους συμβολικούς γραφισμούς και την επεξεργασία της επιφάνειας του τελάρου που μοιάζει να χτίζεται μέσω του χρώματος, τις συνεχείς επεξεργασίες και επεμβάσεις. Όπως εξηγεί ο Γιάννης Χ. Παπαϊωάννου την περίοδο αυτή, πέρα από τα τρία βασικά στοιχεία του έργου του (τις χαράξεις, το κολλάζ και την πινελιά), «ο ζωγράφος χρησιμοποιεί τα γαιώδη χρώματα, η αξία της φωτεινότητας τραβιέται στο εσωτερικό τους, μετασχηματίζεται σε θερμότητα και λειτουργεί σαν καταλύτης δραματικών ζωγραφικών συμβάντων τα οποία αναδεικνύονται από την ευρηματική τεχνική του τελικού κερώματος». (απόσπασμα από τον εκδότη)