Έλληνες Καλλιτέχνες στην Ακαδημία του Μονάχου τον 19ο και 20ό αιώνα

Πρόκειται για την πρώτη συνολική παρουσίαση αυτής της σημαντικής πλευράς της νεοελληνικής τέχνης που χαρακτηρίζεται ως Σχολή του Μονάχου, στην οποία συγκαταλέγονται μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα της νεοελληνικής τέχνης.

Το Μόναχο, σημαντικό κέντρο διεθνούς καλλιτεχνικής ακτινοβολίας είναι ο χώρος όπου μετεκπαιδεύτηκαν οι πρώτοι Έλληνες καλλιτέχνες του 19ου αιώνα, πριν επιστρέψουν και μεταφέρουν τα φώτα τους στην Ελλάδα. Κάποιοι από αυτούς παρέμειναν και εργάστηκαν στην Αθήνα επί του Ίσαρος – δηλαδή το Μόναχο – με επικεφαλής τον Γύζη που έγινε σημαντικός δάσκαλος και δημιουργός στην Ακαδημία του Μονάχου.

Η Σχολή του Μονάχου παρακολουθεί όλη την πορεία από τον ακαδημαϊσμό, το ρεαλισμό, την ηθογραφία, το μεγαλοαστικό πορτραίτο, τη νεκρή φύση και την τοπιογραφία –συχνά με έντονα ιμπρεσσιονιστικά χαρακτηριστικά– έως την ανανεωτική αλλαγή που συντελείται στα τέλη του 19ου αιώνα με το συμβολισμό, το Νέο Στυλ (Jugendstil, ArtNouveau), με κύριους εκπροσώπους το Γύζη, το Φρίξο Αριστέα κ.ά. και το μοντερνισμό των αρχών του 20ου, όπου υπάρχει συμμετοχή σημαντικών Ελλήνων δημιουργών.

Η έκθεση (1 Σεπ 2006 – 31 Δεκ 2006), οργανώθηκε γύρω από τη μαθητεία και δράση των Ελλήνων καλλιτεχνών στο Μόναχο και αργότερα στην Ελλάδα και παρουσίασε για πρώτη φορά ως σύνολο περισσότερα από 180 έργα 34 σημαντικών καλλιτεχνών – κάποια από τα οποία εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο κοινό.