Ο ανά χείρας ογκώδης τόμος δεν αποτελεί κυρίως συστηματικόν ιστορικόν έργον ή μονογραφίαν, αλλ’ είναι, ως και ο τίτλος μαρτυρεί, απλή συλλογή εγγράφων επισήμων, η δημοσίευσις των οποίων διττόν έχει σκοπόν να γνωρίση τούτο μεν εις τους αγνοούντας ημετέρους και ξένους, αν υπάρχωσι τοιούτοι, την βουλγαρικήν πολιτικήν και τας Βουλγαρικάς κακουργίας, τας οποίας έθηκεν εις ενέργειαν από της πρώτης ημέρας του πολιτικού του βίου το Βουλγαρικόν έθνος και το Βουλγαρικόν κράτος προς εξόντωσιν του θαυμασίου εκείνου Ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος από 25 ολόκληρων εκατονταετηρίδων κατοικεί την χώραν εκείνην, η οποία υπό ανάδοχον το Βερολίνειον συνέδριον και το όνομα Ανατολική Ρωμυλία, υπήχθη υπό την Βουλγαρίαν, τούτο δε να εκθέση τας αφαντάστους συνθήκας υπό τας οποίας ζη και ευρίσκεται ολόκληρος εκείνος ο Ελληνικός πληθυσμός κατά την στιγμήν ταύτην, εστερημένος παντός ανθρωπίνου δικαιώματος, άνευ εκκλησίας, άνευ ιερέως, άνευ σχολείου, άνευ διδασκάλου, άνευ ασφαλείας, διωκόμενος, υβριζόμενος, κακοποιούμενος, κατά την στιγμήν, λέγομεν, ταύτην, καθ’ ην οι δήμιοί του, οι Βούλγαροι, καταθέσαντες δια της στρατιωτικής συντριβής των το φονικόν των όπλον, όπερ είχον εγείρει κατά των λαών της Αντάντ, ετοιμάζονται να ζητήσωσιν «εν ονόματι της ελευθερίας και της δικαιοσύνης» και άλλους Έλληνας υπό τον απαίσιον ζυγόν των διότι το αίμα, το οποίον έπιον εν τη Ανατολική Ρωμυλία, εν Θράκη, εν Μακεδονία, εν Σερβία και Δοβρουτζά δεν εκόρεσε την δίψαν αυτών. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)