Εργαλεία των τεχνών. Η τέχνη των εργαλείων

«Ο προσεκτικός επισκέπτης καθώς θα περιεργάζεται τα αριστουργηματικά αντικείμενα της πολύτιμης συλλογής του Luigi Nessi, σκύβοντας εκστατικός από προθήκη σε προθήκη στους νέους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, είμαι περίπου βέβαιος πως θα αντιμετωπίσει ένα εννοιολογικής φύσεως δίλημμα, θα προβληματιστεί δηλαδή σοβαρά προκειμένου να αποφασίσει για το πού συγκεκριμένα μπορεί να οφείλεται η αναμφίβολη έλξη που του ασκούν. Αν, μ’ άλλα λόγια, ο μαγνητισμός τους έχει να κάνει με την αφύπνιση κάποιου ειδικότερου επιστημονικού ενδιαφέροντος γύρω από τον αινιγματικό συχνά και δυσδιάκριτο αρχικό τους προορισμό, ή αν θα έπρεπε μάλλον να αποδοθεί σε λόγους σχετικούς με τις ευφάνταστες και ευφρόσυνες φόρμες τους. Με την πλαστικότητα της μορφολογίας, τον δεξιοτεχνικό οίστρο των διακοσμητικών συστατικών και την ανεπίληπτη τεχνική τελειότητα της κατασκευής τους. Πιστεύω ωστόσο ότι ο επισκέπτης θα παρακάμψει γρήγορα τους σκοπέλους των διαζευκτικών επιλογών, παρασυρμένος από το ανακουφιστικό συναίσθημα μιας νοσταλγίας για κάποιες άλλες εποχές, όταν ακόμη δεν ήταν διακριτή η οντολογική διαφορά της χρηστικής από την αισθητική αξία των πραγμάτων. Από τις εποχές εκείνες κατά τις οποίες τα βιοτεχνικά προϊόντα μπορούσαν να εμπνέουν και τις πιο “καθαρές” καλλιτεχνικές εκφράσεις, ή μάλλον κατά τις οποίες οι μετά τη βιομηχανική επανάσταση εντεινόμενες τάσεις της μαντχαϊστικής θεώρησης των πάντων δεν είχαν ακόμη “ανακαλύψει” την αυτοτέλεια των εφαρμοσμένων ή διακοσμητικών τεχνών.

Για το ευεργετικό αυτό συναίσθημα που σηματοδοτεί συμβολικά τις προσδοκίες της νέας χρονιάς, θερμές ευχαριστίες οφείλονται πρώτα στον ίδιο τον Luigi Nessi και στις κόρες του, τη Flavia Nessi-Γιαζιτζόγλου και την Daniela Nessi, οι οποίες επωμίστηκαν ένα μεγάλο μέρος από την οργανωτική ευθύνη της εκθέσεως. Οφείλονται τέλος στο Musee international d’horlogerie της La Chaux-deFonds και στην προθυμία της συμμετοχής του καθώς και στον φίλο πρέσβη Pierre Monod, σταθερό συμπαραστάτη των προσπαθειών μας για τη σύσφιξη των ελληνοελβετικών σχέσεων, όχι μόνο στο πνευματικό αλλά και στο ανθρώπινο πεδίο…».

Άγγελος Δεληβοριάς,
(από την έκδοση)