Εξαρχαϊσμοί και εκσυγχρονισμοί των γεωγραφικών και εθνολογικών όρων στην Χρονικήν Διήγησιν του Νικήτα Χωνιάτη και την Χρονικήν Συγγραφήν του Γεωργίου Ακροπολίτη

«Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της συγγραφής της πρωτεύουσας μεταπτυχιακής εργασίας μου, καθώς το αντικείμενο της έρευνάς μου απαιτούσε να μελετηθούν με ιδιαίτερη προσοχή οι γεωγραφικοί και οι εθνολογικοί όροι και τα αντίστοιχα ονόματα που αποδελτιώθηκαν από τη “Χρονική Συγγραφή” του Γεωργίου Ακροπολίτη, σημείωσα το αξιοπρόσεκτο φαινόμενο της γλωσσικής διαφοροποίησης σημαντικού αριθμού των ονομάτων αυτών πιο συγκεκριμένα, η -σε μεγάλο ποσοστό- ομοιομορφία των όρων και των ονομάτων αυτών με το υπόλοιπο λεξιλογικό υλικό της ιστορικής αφήγησης (η λεξιλογική, φωνητική και μορφολογική συμφωνία δηλαδή με την αττικιστική γλωσσική μορφή της λόγιας βυζαντινής ιστοριογραφίας) δίνει τη θέση της, σε πολλές περιπτώσεις, σε λιγότερο ή περισσότερο αισθητές διαφοροποιήσεις, προς δύο κατευθύνσεις: είτε προς τη χρησιμοποίηση όρων και ονομάτων που μπορούν να αναχθούν σε παλαιότερες μορφές της ελληνικής γλώσσας (την τάση αυτή την ορίζουμε ως “εξαρχαϊσμό”), είτε προς την αντίθετη κατεύθυνση, τη χρησιμοποίηση όρων και ονομάτων που παρουσιάζουν απόκλιση (από λεξιλογική, μορφολογική ή και φωνητική άποψη) από την αττικιστική γλώσσα και που θα λέγαμε ότι προσεγγίζουν τη γλωσσική πραγματικότητα της εποχής του συγγραφέα (την τάση αυτή της υιοθέτησης από τους βυζαντινούς συγγραφείς ονομάτων νεωτεριστικού χαρακτήρα την ορίζουμε ως “εκσυγχρονισμό”)…».

(από τον πρόλογο τoου βιβλίου)