Φαύστα του Μποστ

«…Η επέτειος των σαράντα μας χρόνων μας βρίσκει πάλι μέσα σε μια δικτατορία – μη μας ενοχλούν οι λέξεις – όπως μέσα σε μια δικτατορία γεννιόμασταν. Τότε είχε σαν δικαιολογία τον εκπεσμό του κοινοβουλίου, τώρα δεν χρειάζεται δικαιολογία. Αφαιρώντας από τον πολίτη με συντονισμένες μεθόδους κάθε ηθική αντίσταση, δημιούργησε μια ποταπή κοινωνία εξάρτησης για να μπορέσει, με όπλο την οικονομική εξαθλίωση, να ολοκληρώσει τον στόχο της: τη βιολογική και πνευματική υποδούλωση. Γι’ αυτό ας μην ξεγελιόμαστε. Σήμερα χρειάζεται να αναστηλώσουμε την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά. Να θυμίσουμε στις πολλές εκείνες χιλιάδες συμπολιτών μας, ότι οι πραγματικές αξίες που συνιστούν έναν επιτυχημένο και αξιοπρεπή άνθρωπο, δεν βρίσκονται μέσα στα ομόλογα, το χρηματιστήριο, τον τζόγο, τη βίλλα με την πισίνα, το παράνομο κτίσμα και το εφτάμετρο φουσκωτό. Ότι ουσιαστική δύναμη δεν είναι να αγνοείς τα φανάρια, να κατέχεις το πρώτο τραπέζι στις καφετέριες της παραλιακής πασαρέλας ή την μπροστινή ξαπλώστρα στις αμμουδιές της Μυκόνου. Ότι οι δύο μπράβοι που σε συνοδεύουν είναι δανεική μαγκιά. Ακόμη κι αυτοί οι άνοες φουσκωτοί μπορεί κάποια στιγμή ν’ αφυπνιστούν και τότε η μαγκιά θα γίνει μια ξεφτίλα που δεν περιγράφεται. Η καλύτερη απάντηση που βρήκαμε εμείς για όλους αυτού που μας κοροϊδεύουν ήταν να τους πετάξουμε στη μούρη έναν Μποστ, αν και είναι αμφίβολο αν καταλάβουν τίποτα. Τουλάχιστον προς το παρόν…».

(από το βιβλίο)