Δωρεάν μεταφορικά από 45€
Αποστολή εντός 3 ημερών
Γεωργίου Δροσίνη Άπαντα, Τόμος 12ος

Γεωργίου Δροσίνη Άπαντα, Τόμος 12ος

Σύμμικτα Γ΄: Άρθρα – Μελέτες – Συνεντεύξεις

ΜΟΡΦΗ
Χαρτόδετο
Άμεσα διαθέσιμο
ΤΙΜΗ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
26,00€
ΜΙΕΤ
20,80€
Προσθήκη στα αγαπημένα
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γεώργιος Δροσίνης, παράλληλα προς το λογοτεχνικό του έργο, είχε αναπτύξει και άλλες δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές σχετίζονται με ποικίλους τομείς, όπως είναι η έκδοση περιοδικών, ημερολογίων και εφημερίδων (περιοδικά: Εστία, Εθνική Αγωγή, Μελέτη, Εικονογραφημένη της Ελλάδος ημερολόγια: Νέα Ελλάς, Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος εφημερίδες: Εστία, Άστυ), η συμμετοχή του σε πολιτιστικούς συλλόγους (Παρνασσός, ΣΩΒ) κι επίσης η παρέμβασή του στα πολιτισμικά πράγματα της χώρας και, ενίοτε, με άρθρα ή συνεντεύξεις.
Η εκδοτική και οι άλλες συναφείς δραστηριότητές του είναι λίγο ως πολύ γνωστές. Προκύπτουν κυρίως από τα ημερολόγιά του και από τη γνωστή σειρά “Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου”.
Στον παρόντα τόμο, δωδέκατον της σειράς των Απάντων του, συγκεντρώνονται άρθρα δημοσιευμένα κατά καιρούς σε διάφορα έντυπα, η ύπαρξη των οποίων ελάνθανε.
Αν, για λόγους που αναφέρονται πιο κάτω, αφήσουμε απέξω τα πρώτα δημοσιεύματα στο “Μη Χάνεσαι”, ο Δροσίνης αρχίζει να αρθρογραφεί κυρίως από το 1885, όταν είχε μεταβεί για σπουδές στη Γερμανία κι όπου με διακοπές, παρέμεινε έως το φθινόπωρο του 1888. Τότε είναι που είχε έρθει σε συμφωνία με τον Γ. Κασδόνη, εκδότη του περιοδικού Εστία, καθώς και με τον Βλάση Γαβριηλίδη, εκδότη της εφ. Ακρόπολις, να στέλνει επ’ αμοιβή “πεζά ή στίχους στην Εστία, και στην Ακρόπολι άρθρα επίκαιρα σχετικά με την καλλιτεχνική κίνηση της Λειψίας και της άλλης Γερμανίας”. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

 

 

ISBN
960-8351-16-2
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
14 x 21 εκ.
ΓΛΩΣΣΑ
ελληνικά
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
01/12/2005
ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΙΕΤ
005983
ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΕΛΙΔΩΝ
519
ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΜΩΝ
Γεωργίου Δροσίνη Άπαντα
Σχετικά Άρθρα

Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951)

Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.

Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.
[Δε θέλω του κισσού]. Φωτερά σκοτάδια. Ι.Ν. Σιδέρης, 1915.