Γιάννης Α. Παπαϊωάννου. Ο συνθέτης, ο δάσκαλος

«Η πολύπλευρη δραστηριότητα του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου σημάδεψε τη νεότερη μουσική ιστορία. Στο παραγωγικότατο συνθετικό του έργο, απόρροια της άνω των εξήντα χρόνων αδιάκοπης δημιουργίας του, υπήρξε πρωτοπόρος με τον προσανατολισμό των αισθητικών του αναζητήσεων προς τις σύγχρονες μουσικές τάσεις. Παράλληλα, με την ιδιαιτερότητα της έντονης παιδαγωγικής του δραστηριότητας, που οφειλόταν στη διδασκαλία των νεότερων τεχνικών σύνθεσης, καθώς και με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ίδρυση θεσμών, η δράση των οποίων επικεντρωνόταν στη διάδοση της σύγχρονης μουσικής, συνέβαλε καταλυτικά στη διείσδυση και καθιέρωση όλων των πρωτοποριακών μουσικών ρευμάτων στη μεταπολεμική ελληνική μουσική δημιουργία και μουσική ζωή.
Στις τρεις μεγάλες της ενότητες, η παρούσα έκθεση διερευνά την εξελικτική πορεία αυτών των εκφάνσεων της δημιουργικής δραστηριότητας του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο πλαίσιο της αφηγηματικής παρουσίασης της ζωής του από τα παιδικά του χρόνια στη γενέθλια πόλη του, την Καβάλα, στη δεκαετία του ’10, ως το θάνατό του στην Αθήνα το 1989 μια τέταρτη ενότητα (“Ο Δάσκαλος”) αναδεικνύει την ευρύτητα των γνωστικών οριζόντων που άνοιγε στο διδακτικό του έργο. Η χρονολογική οριοθέτηση των τριών ενοτήτων έγινε με βάση δύο γεγονότα-ορόσημα στη ζωή του: την επίσκεψή του στα μουσικά κέντρα της Ευρώπης το 1949-1950, που οδήγησε στη γνωριμία, μελέτη και τελικά αφομοίωση στο συνθετικό του έργο των νεωτεριστικών μουσικών τάσεων, και την ίδρυση του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής το 1965, ο οποίος έμελλε να αποτελέσει τον σημαντικότερο διακινητή και υποκινητή των πρωτοποριακών συνθετικών αναζητήσεων στην Ελλάδα.
Η ποικιλομορφία των εκθεμάτων αυτής της έκθεσης επιχειρεί να φωτίσει τις διαφορετικές πτυχές της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του (όπως το ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες και τα μαθηματικά) και να ιχνηλατήσει τις σχέσεις του τόσο με το κοινωνικό του περιβάλλον, όσο και με το γενικότερο πολιτισμικό γίγνεσθαι σχέσεις που αναδεικνύονται μέσω φωτογραφικού υλικού, της αλληλογραφίας του με ομότεχνούς του και ανθρώπους του ευρύτερου πνευματικού χώρου, καθώς και μέσω των κριτικών – αντιπροσωπευτικών της ευνοϊκής υποδοχής ήδη των πρώιμων έργων του, αλλά και της επιφυλακτικότητας στην πρόσληψη των νεωτεριστικών μουσικών ιδιωμάτων στην Ελλάδα.
Στο επίκεντρο όμως της έκθεσης, όπως και της ζωής του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, βρίσκεται το συνθετικό του έργο…».

(από την έκδοση)