«[…]Ο Ψυχοπαίδης έχει τοποθετήσει την ιστορία -ζώσα και συντελεσμένη- στο επίκεντρο των αναζητήσεών του από τη δεκαετία του 1960 και συνεχίζει σταθερά στο δρόμο αυτό ως εμβριθής παρατηρητής των μεταπτώσεων του ανθρώπινου βίου, επιλέγοντας να φωτίσει αμφιλεγόμενες, ενεργές και δύσκολες μνήμες και να τις ερμηνεύσει βιωματικά. Τόσο στα πολύχρωμα ζωγραφικά πορτρέτα όσο και στις ασπρόμαυρες ξυλογραφίες των ηρώων του ’21 είναι ορατή η εσωτερική δόνηση που ενεργοποιεί τη βούληση των προσώπων, μια ανήσυχη κατακερματισμένη γραφή που δεξιώνεται τις εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις, χωρίς ωστόσο να επιτρέπει ποτέ την αποσύνθεση. Η αιμάτινη γραμμή της ζωής που περιγράφει τα πρόσωπα παραμένει ισχυρή και σημαίνουσα, ενώ οι μορφές αναδύονται ζωηρές και χυμώδεις, γήινες και αντιφατικές στο διαχρονικό τους παρόν.»
(από το βιβλίο)