Τα γράμματα του Γιώργου Μπουζιάνη προς τον γκαλερίστα του στη Λιψία Χάινριχ Μπάρχφελντ αποτελούν μοναδικό χρονικό των σχέσεων του μεγάλου εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη με έναν έμπορο έργων τέχνης και ταυτόχρονα καλλιεργημένο πνευματικό άνθρωπο, έναν στοχαστή που θαύμαζε απεριόριστα τον ζωγράφο. Πέρα από τις συνεννοήσεις για τις τρέχουσες συναλλαγές τους, αναπτύσσεται στην αλληλογραφία ένας πνευματικός διάλογος, που δίνει την ευκαιρία στον Μπουζιάνη να ανοίγει τη σκέψη και την ψυχή του και να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο. Παράλληλα, τα γράμματα αποκαλύπτουν ότι τα έργα του, ως πρωτοποριακά, παρά τους ενθουσιαστικούς επαίνους της κριτικής, δεν βρίσκουν αγοραστικό κοινό, κι αυτό τον αναγκάζει να στηρίζεται στην οικονομική βοήθεια του Μπάρχφελντ. Όταν λιγοστεύει η βοήθεια αυτή, αρχίζει ένα ατέλειωτο δράμα για τον ζωγράφο: η ζωή του συνθλίβεται ανάμεσα στις βιοτικές ανάγκες και στο πάθος του για την εικαστική δημιουργία, που την εμποδίζει η έλλειψη υλικών ζωγραφικής. Η απόγνωση όμως δεν τον καταβάλλει, αντίθετα γίνεται αγώνας και πάλη για την τέχνη, γιατί ο Μπουζιάνης δεν δέχεται κανένα συμβιβασμό. Τα γραφόμενά του δείχνουν τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη σε όλο του το βάθος και το ήθος και δίνουν τις διαστάσεις της πνευματικής του φυσιογνωμίας.
Η επιστολογραφία —689 σελίδες— περισώθηκε σε μικροφίλμ από το Σύλλογο των «Φίλων του Μπουζιάνη» μετά το θάνατο του καλλιτέχνη. Η επιμέλεια της έκδοσης, η μετάφραση από τα γερμανικά και οι σημειώσεις οφείλονται στον Φαίδωνα Μίχο, γραμματέα του Συλλόγου, ο οποίος γνώρισε τον Μπουζιάνη από κοντά και συνεργάστηκε γι’ αυτή την έκδοση με τον ιστορικό της γερμανικής λογοτεχνίας Φριτς Μπαίτγκερ, φίλο του Μπουζιάνη και του Μπάρχφελντ. Με την παρούσα έκδοση το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης και οι «Φίλοι του Μπουζιάνη» τιμούν τα τριάντα χρόνια από το θάνατο του ζωγράφου.