«Παρά το γεγονός ότι η ζωγραφική απασχολεί τον Γιώργο Λάμπρου σε όλη την πορεία της καλλιτεχνικής του παρουσίας, τα σχέδια και η γλυπτική είναι οι δύο σταθερές που μπορούν να μας οδηγήσουν ασφαλέστερα στην κατανόηση του έργου του. Ικανοποιούν όμως διαφορετικές εσωτερικές ανάγκες: Από τις πρώτες, σχεδιαστικές του απόπειρες στη δεκαετία του 1950 στη Σκύρο, μέχρι τις ολοκληρωμένες σειρές σχεδίων, τμήμα των οποίων παρουσίασε στην έκθεση με τον τίτλο “Γραφή” (αίθουσα τέχνης του Κέντρου Τεχνολογικών Εφαρμογών, 1970), το σχέδιο για τον Γιώργο Λάμπρου αποτελεί το υποκατάστατο του λόγου. Κατά συνέπεια, τα σχέδια του έχουν έναν βαθύ εσωτερικό και προσωπικό χαρακτήρα, συχνά κωδικοποιημένο και αναγκαστικά δυσνόητο για τον ανυποψίαστο θεατή. Αν όμως με τη σχεδιαστική του παραγωγή ο Λάμπρου καλύπτει, ως ένα βαθμό, την ανάγκη εξωτερίκευσης του προσωπικού του σύμπαντος, λειτουργώντας ανακουφιστικά πρώτα για τον ίδιο του τον εαυτό, με τη γλυπτική εξασφαλίζει την εξίσου αναγκαία επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο…».

Κωνσταντίνος Α. Παπαχρίστου
(από το βιβλίο)