Η Ελλάδα του ρομαντισμού

Το βιβλίο αυτό αποπειράται να παρουσιάσει και να σχολιάσει τον αγγλικό ρομαντικό “φιλελληνισμό” στις αρχές του 19ου αιώνα και κυρίως στη λεγόμενη δεύτερη γενιά των ρομαντικών ποιητών. Διαφοροποιείται ο όρος “ελληνισμός” (όπως εμφανίζεται στην αγγλική κουλτούρα) που αναφέρεται στο γενικότερο ενδιαφέρον για την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της και έχει μακρά παράδοση από τον 16ο αιώνα, από τον όρο “φιλελληνισμός” που σχετίζεται με τη νεότερη Ελλάδα και τον λαό της και αναπτύχθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα. Στόχος του βιβλίου είναι να φωτιστεί καλύτερα η σχέση της ελληνικής αρχαιολατρίας με το ενδιαφέρον για τη σύγχρονη Ελλάδα, που βρήκε την πιο ολοκληρωμένη της έκφραση στην ποίηση του Μπάυρον, του Σέλλεϋ και του Κητς. Όπως και ο ρομαντισμός, ο ρομαντικός φιλελληνισμός είναι ένα πολιτισμικό, λογοτεχνικό και κοινωνικό φαινόμενο που, παρά τις αποδεδειγμένα ευρύτατες διαστάσεις του, εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις με τις αμφισημίες, τους προβληματισμούς και τις ιδεολογικές του αντιθέσεις. Ζώντας σε περίοδο πολιτικής αναταραχής και έντονων συγκρούσεων, οι άγγλοι ρομαντικοί ποιητές έφτασαν να θεωρούν τον εαυτό τους φορέα πολιτικής και πολιτισμικής ανατροπής, ακριβώς επειδή ήταν εξοικειωμένοι με την αρχαιοελληνική σκέψη και τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, είτε ως κλασικό παρελθόν είτε ως ανατολίτικο παρόν, έπαιζε τον ρόλο του Άλλου, αντανακλώντας και προσδιορίζοντας την ταυτότητα του ευρωπαίου ποιητή και λειτουργώντας ως το γοητευτικό “ανοίκειο” που προκαλούσε την επιθυμία για ιστορική διερεύνηση αλλά και αυτογνωσία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)