Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν καλοπέρασε στην πολιτική του σταδιοδρομία. Καλοπερνάει η μνήμη του, γιατί φροντίζουν γι’ αυτήν ιδρύματα, όπως το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, γιατί γίνονται σοβαρά συνέδρια για την πολιτική κληρονομιά του και γιατί, τελικά, οι Έλληνες συνήθως τιμούν κάποιον πολύ μεγάλο πολιτικό πολύ μετά τον θάνατό του.
Δεν θα έγραφε ο Κωστής Παλαμάς τόσο βαρείς στίχους για το ποια υπήρξε η πολιτική διαδρομή του Ελευθερίου Βενιζέλου εν μέσω της τότε πολιτικής αντιπαλότητας. Και αν σήμερα η μνήμη αυτού του μεγάλου πολιτικού ανδρός αξίζει να είναι αντικείμενο, όχι μόνο έρευνας, αλλά και διάδοσης, αυτό αποδεικνύει ότι η σημασία σήμερα του Ελευθερίου Βενιζέλου είναι τεράστια, ως διδάχου, ως διδασκαλίας για το πώς μπορούμε να ξεφύγουμε οριστικά από τη μεγάλη δοκιμασία στην οποία έχουμε περιέλθει και να αντικρύσουμε επιτέλους μια κανονικότητα που και ο ίδιος είχε επαγγελθεί στην αυλαία της πολιτικής του σταδιοδρομίας, όταν με τραγικό τρόπο έθαπτε το τέκνο της πολιτικής του επιλογής, τη Μεγάλη Ιδέα, και με ρεαλισμό κορυφαίο και επώδυνο, στη θέση αυτής της ταφής ανεδείκνυε στην τελευταία πρωθυπουργική του τετραετία την αξία του να μετατραπεί η Ελλάς και να γίνει ένα κράτος αγνώριστο. […]
(Από τον πρόλογο της έκδοσης)
