«…Οι κίνδυνοι για τη διεθνή και την ελληνική ναυτιλία και οι σχετικές πρωτοβουλίες των Κρατών και της διεθνούς κοινότητας για την προστασία της διεθνούς ναυτιλίας θα αποτελέσουν το αντικείμενο του παρόντος πονήματος. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος γίνεται συνοπτική παρουσίαση των εν λόγω κινδύνων, με έμφαση στο έγκλημα της πειρατείας και της ένοπλης ληστείας στη θάλασσα, το οποίο αποτελεί τον πιο σοβαρό κίνδυνο για τη διεθνή ναυτιλία σήμερα. Θα γίνει ακόμη αναφορά στη διεθνή τρομοκρατία και σε άλλες εκφάνσεις του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος στη θάλασσα.
Στη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος, εξετάζεται το γενικό νομικό πλαίσιο αντιμετώπισης των σχετικών κινδύνων και της προστασίας, αντίστοιχα, της ναυτιλίας. Στο πλαίσιο αυτό θα συζητηθεί η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση ΔΘ του 1982) και ειδικότερα οι αρμοδιότητες που αναγνωρίζει κατά σειρά, στα κράτη του λιμένος, στα παράκτια κράτη και στα κράτη της σημαίας για την αντιμετώπιση των ανωτέρω κινδύνων.
Το τρίτο μέρος της παρούσης αναφέρεται στα ειδικά συμβατικά καθεστώτα, ιδίως στις συμβάσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (International Maritime Organization-IMO) που τυγχάνουν εφαρμογής στο παρόν πλαίσιο, καθώς και στα ειδικά μέτρα που έχουν ληφθεί από τη διεθνή κοινότητα για την πρόληψη και την καταστολή των παράνομων ενεργειών αυτών, οπως η πειρατεία. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για την πειρατεία στην Αφρική, τα «βέλτιστα μέτρα διαχείρισης» (‘best management practices’) που έχει υιοθετήσει η ναυτιλιακή κοινότητα, τη χρήση ιδιωτών ενόπλων φρουρών πάνω στα εμπορικά πλοία και τα σχετικά διάφορα άτυπα fora συνεργασίας που έχουν δημιουργηθεί.»
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
