Με το όνομα του Ιππόδαμου του Μιλήσιου (5ος αι. π.Χ.) συνδέεται μια πρακτική, η λεγόμενη ιπποδάμεια, η οποία τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται με τρόπο γενικόλογο και ακατάλληλο. Το παρόν βιβλίο θέτει ως κύριο στόχο την ενασχόληση με το πρόσωπο του περίφημου στοχαστή και αρχιτέκτονα (εκκινώντας από τη βασική αριστοτελική μαρτυρία), χωρίς οποιονδήποτε συγκερασμό χάριν υποθετικών αναπαραστάσεων: κατευθυντήρια γραμμή αποτελεί η στενή πρόσδεση στις λιγοστές αλλά βέβαιες φιλολογικές μαρτυρίες, εκκινώντας από το κατεξοχήν έργο του, το πολεοδομικό σχέδιο του Πειραιά, το οποίο υλοποιήθηκε την περίοδο της ηγεσίας του Περικλή, του οποίου πρέπει να υπήρξε στενός συνεργάτης. Αυστηρά ισορροπημένη είναι και η προσφυγή στην αρχαιολογική μαρτυρία η οποία, συνδυαζόμενη με την υφιστάμενη γραπτή παράδοση, περιορίζεται στις λίγες περιπτώσεις που μπορούν με βεβαιότητα να αποδοθούν στο έργο του Μιλήσιου αρχιτέκτονα, συμπεριλαμβανομένης εκείνης των Θουρίων, που ο συγγραφέας μπόρεσε σε μεγάλο βαθμό να αναπαραστήσει ύστερα από περίπου εικοσιπέντε (25) έτη ερευνών στη Σύβαρη.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)