Ο συγγραφέας επιχειρεί γενική επισκόπηση της ιστορίας των Κυδωνιών. Αναφέρεται στην ίδρυση της περιοχής, στην πρώτη περίοδο ακμής, την πρώτη καταστροφή, την περίοδο αποκαταστάσεως, την δεύτερη περίοδο ακμής και τέλος τη δεύτερη καταστροφή.
“Καθ’ άπασαν την έκτασιν των παραλίων του Αδραμυττηνού κόλπου, από του ακρωτηρίου Λεκτού μέχρι των εκβολών του Καΐκου, και μεσημβρινώτερον ανά τα παράλια του Ελαϊτικού κόλπου υπήρχοντο πάλαι πυκνοί Ελληνικοί συνοικισμοί αποτελούντες μέρος της μεγάλης ομάδος των Αιολικών πόλεων, ήτις κατείχε το πλείστον των μεσημβρινών παραλίων της Προποντίδος, τα παράλια του Ελλησπόντου και της Τρωικής χώρας και του Αδραμυττηνού και του Ελαϊτικού κόλπου μέχρι της Σμύρνης, εξετείνετο δε και εις ειρείαν περιοχήν της μεσογαίας, ως και επί της Λέσβου, των Εκατονήσων και των προ του Ελλησπόντου νήσων. […]” (Από την εισαγωγή της έκδοσης)