Στις Ηθογραφίες Λευκαδίτικες, που έγραψε και δημοσίευσε από το 1927 ως το 1936 η Ανδρομάχη Φίλιππα – Χαριτωνίδου αναπαριστά τις εμπειρίες και τη γνώση του κόσμου των χρόνων της παιδικής και νεανικής της ελευθερίας στην πόλη της Λευκάδας, του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, με τις φιγούρες των παρακμιακών στοιχείων της αρχοντικής τάξης, τις παρεκτροπές στη συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων και τους ανθρώπους του ενεργητικού και του παθητικού κοινωνικού περιθωρίου της επαρχιακής αστικής καθημερινότητας. Ψυχογραφεί ανθρώπους και ομάδες, κρίνει, ειρωνεύεται κάποτε, υμνεί σπάνια, ελέγχοντας τη νοσταλγία της δεν ωραιοποιεί, αλλά προκειμένου να παρουσιάσει νατουραλιστικά την κοινωνία, τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, αναδεικνύει ιδιαιτερότητες του γενέθλιου τόπου και χρησιμοποιεί ιδιωματικές λέξεις και φράσεις της ντοπιολαλιάς.
(παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)