«…Στο Λεξικό, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία και την εποπτεία του Ιωάννη Καραγιαννόπουλου, ακολουθήθηκε το εξής πρόγραμμα εργασίας:
1. Συλλογή υλικού. Κατά τη συλλογή υλικού αποδελτιώθηκαν πηγές και βοηθήματα.
α) Πηγές: Κατά την αποδελτίωση των πηγών δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο οι πίνακες των κριτικών εκδόσεων, αλλά αποδελτιώθηκαν τα ίδια τα κείμενα. Το αρχείο των πηγών ενημερώνεται συνεχώς από τις καινούργιες εκδόσεις. Έχουν αποδελτιωθεί ιστοριογραφίες, νομοθετικά κείμενα, πάπυροι, έγγραφα, κείμενα πρακτικής σημασίας και αγιολογικά και πάσης άλλης φύσεως κείμενα. Η αποδελτίωση φυσικά συνεχίζεται. Αποδελτιώνονται όλοι οι όροι και οι μετασχηματισμοί όρων που απαντούν στα βυζαντινά κείμενα. Κύρια ονόματα δεν συμπεριλαμβάνονται, εκτός αν έχουν περιβληθεί την ιδιότητα του όρου (αυτούσια ή τα εκ τούτων παραγόμενα επίθετα, επιρρήματα ή σύνθετα). Περιλαμβάνονται τόσο ελληνικές όσο και μη ελληνικές λέξεις υπό τη μορφή με την οποία παραδίδονται στις ελληνικές πηγές.
β) Βοηθήματα: Αποδελτιώνονται αυτοτελείς μελέτες και άρθρα αναφερόμενα σε ζητήματα που ενδιαφέρουν το Λεξικό.
2. Καταγραφή υλικού – Σύνταξη λήμματος. Κατά την ερμηνεία του όρου αναφέρεται κατά κανόνα μόνο η ειδική σημασία και όχι η γενική ή κοινή σημασία. Οι όροι συνοδεύονται από αναγραφές των πιο χαρακτηριστικών χωρίων στις πηγές. Το αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε σημασιολογική αλλαγή του όρου κατά τη χρονική πορεία του. Όταν ο όρος απαντά σε πολλές πηγές, σημειώνεται ένας αριθμός από αυτές, κατά το δυνατόν μεγαλύτερος, όταν απαντά σε ελάχιστες πηγές σημειώνονται όλες, όπως και όταν απαντά άπαξ. Παρατίθεται ενδεικτική βιβλιογραφία από την παλαιότερη ώς την πιο πρόσφατη. Όταν η σημασία του όρου βγαίνει αβίαστα από τις πηγές αλλά και την ειδική σχετική έρευνα και όταν υπάρχουν αντιγνωμίες μεταξύ των ερευνητών ως προς τη σημασία του όρου, αυτές παρατίθενται και προστίθεται η άποψη των συντακτών, όπου υπάρχει η δυνατότητα μιας νέας αξιόλογης παρατήρησης…».
(από τον πρόλογο του βιβλίου)