Επανεκδίδονται δύο παλαιότερα κείμενα που, με άλλες αφορμές, η Πόπη Πολέμη είχε αφιερώσει στις δύο κορυφαίες μορφές της ελληνικής σκέψης και έρευνας, για να αναδείξει τη συμπλοκή και τις αμοιβαίες οφειλές. Πρόκειται για κείμενα που γράφτηκαν μετά τον θάνατο του Φίλιππου Ηλιού, «για να νικήσουν», όπως αναφέρει η συγγραφέας, «τη σιωπή και να πατήσουν με τη γραφή το θάνατο. Επικεντρώνονται, αμέσως ή εμμέσως, σε μία επαφή κομβική του Ηλιού με τον πρεσβύτερο ομότεχνο Κ. Θ. Δημαρά και τα συνεπακόλουθα της».