Στη σειρά των κριτικών και παρεμβατικών του κειμένων, ο Λορεντζάτος στον δεύτερο αυτόν τόμο των Μελετών του συνθέτει ένα σώμα κριτικών κειμένων που επιβεβαιώνει την ανάγκη του ανήσυχα πολυεπίπεδου βλέμματος του κριτικού, καθώς το ενδιαφέρον του εδώ εξακτινώνεται από την αρχιτεκτονική του Δημήτρη Πικιώνη και την Ιλιάδα του Ομήρου, μέχρι τον Ζιντ, τον Πάουντ και την πνευματική αυτοβιογραφία του Αϊνστάιν.