«Ο ναός του Οσίου Δαβίδ, καθολικό άλλοτε της μονής του Σωτήρος Χριστού του Λατόμου ή των Λατόμων, βρίσκεται στην επάνω πόλη της Θεσσαλονίκης, κοντά σε πάροδο της οδού Φωτίου, στο τέρμα της οδού Αγίας Σοφίας, κάτω και ΝΔ από το μοναστήρι των Βλατάδων. Η επίσημη αφιέρωσή του στη μνήμη του οσίου Δαβίδ του Θεσσαλονικέως έγινε στα 1921, όταν ήταν τζαμί, γνωστό κυρίως με την επωνυμία Suluca, καθαγιάστηκε ως χριστιανικός ναός.
Οι πρώτοι μελετητές των χριστιανικών μνημείων της Θεσσαλονίκης Tafel, Χατζηιωάννου, Taftrali, Αδαμαντίου, Diehl κ.ά. δε δίνουν καμιά πληροφορία για το μνημείο. Ασήμαντο και ταπεινό εξωτερικά, στη μορφή που διατηρήθηκε, και με το λαμπρό εσωτερικό του διάκοσμο σκεπασμένο από τα τουρκικά κονιάματα, ήταν επόμενο να μη τραβήξει την προσοχή των μελετητών. Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή είναι ότι το 1913 ο Tafrali, στο βιβλίο του για την τοπογραφία της Θεσσαλονίκης, κατατάσσει τη μονή Λατόμου στα μοναστήρια της Θεσσαλονίκης που έχουν χαθεί…».
(από την εισαγωγή του βιβλίου)