Εξαίσιες γεύσεις, μέρες γιορτινές, ηδονικές μελωδίες και πολύγλωσσα ανατολίτικα ακούσματα: τα κείμενα που ακολουθούν απηχούν συλλογικά βιώματα της χριστιανοσύνης που ενδημούσε στην Πόλη, τα παλιά συνήθια μιας ολόκληρης εποχής – μιας εποχής που έχει παρέλθει κατά τη στιγμή της αφήγησης.
Τα δημοσιεύματα που περιέχονται σε τούτο το βιβλιαράκι συντάχθηκαν και τα δύο πριν από τη δραματική έκβαση της ιστορίας – δηλαδή προ του 1922. Χρονολογικά πρώτο, το άρθρο “Εγκρίδες ή Λαλάγγια” δημοσιεύτηκε στο έμπα του αιώνα, το 1905, ενώ το επόμενο, τιτλοφορημένο “Μουσικαί διαχύσεις οικιακαί”, τυπώθηκε το αίσιον έτος 1921, δηλαδή σε απόσταση αναπνοής από το τέλος. Τα υπογράφει ο Μανουήλ Γεδεών, ο οποίος και δεν παραλείπει να σημειώσει τον τόπο και το χρόνο: Εν Φαναρίω, τη 31 Δεκεμβρίου 1905 στο παλαιότερο, ενώ στο ύστερο, Αθήναι, Αύγουστος του 1921. […] (Από την έκδοση)