Ο Τζων Πέντελμπερυ (1904-1941), ο “Κρητικός Λώρενς”, σκοτώθηκε κατά τις πρώτες ημέρες της γερμανικής κατοχής της Κρήτης, ενώ οργάνωνε ντόπιες ομάδες ανταρτών για να πολεμήσουν τους εισβολείς. Παρότι δεν ήταν εκπαιδευμένος στρατιώτης, ο Πέντελμπερυ επιλέχθηκε για τον συγκεκριμένο σκοπό εξαιτίας της ολοκληρωμένης γνώσης του της Κρήτης, των ανθρώπων της και της γλώσσας τους, γνώση που αποκτήθηκε μέσα από τα χρόνια της αρχαιολογικής του εμπειρίας στο νησί. Στα 1928-35, η αθλητική του κράση και η όρεξή του για περιπέτεια τον είχαν ωθήσει στην περιήγηση ολόκληρης της Κρήτης προς αναζήτηση αρχαιολογικών θέσεων. Ως Επιμελητής στην Κνωσό (1929-34), διαδέχτηκε (μετά τον Ντάνκαν Μακένζη) τον Σερ Άρθουρ Έβανς, ενώ στο διάστημα 1936-39 ανέσκαψε το Καρφί. Το πάθος του για τον αρχαίο κόσμο τον είχε οδηγήσει στην Αίγυπτο, όπου στα 1930-36 υπήρξε Διευθυντής των ανασκαφών στην Αμάρνα (αρχαία Ακετάτεν), την πόλη του αιρετικού φαραώ Ακενάτεν και της βασίλισσάς του Νεφερτίτης.
Ως φοιτητής του Καίμπριτζ, στα μέσα της δεκαετίας του 1920 κέρδισε αθλητική διάκριση συναγωνιζόμενος σπουδαίους συγχρόνους του. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Πέμπρουκ με άριστα στις Κλασικές Σπουδές και την Αρχαιολογία. Στο παρόν πόνημα, την πρώτη βιογραφία του Τζων Πέντελμπερυ, η Ίμοτζεν Γκρούντον ανασυνθέτει μια ζωντανή εικόνα ενός λαμπρού και χαρισματικού λόγιου ηρώα, του οποίου η ζωή καταναλώθηκε, και τελικά θυσιάστηκε, στη βάση ενός ιδανικού ρομαντικής ιπποσύνης.
