Ο Κατσαντώνης & Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή Πασά

Ο Κωνσταντίνος Ράμφος, εκατό και πλέον χρόνια από τον θάνατό του (Οκτώβριος 1871), εξακολουθεί να παραμένει ένας αγνοημένος συγγραφέας και ένας εν πολλοίς, άγνωστος άνθρωπος. Πράγματι, την στιγμή όπου κάποιος, παρακινημένος από το λογοτεχνικό του έργο θα θελήσει να γνωρίσει τον άνθρωπο, να προσοικειωθεί την προσωπικότητά του, θα συνειδητοποιήσει γλήγορα πως έχει στη διάθεσή του πολύ λίγα στοιχεία που θα του επιτρέψουν να παρακολουθήσει τον βίο του, ένα βίο μακρό αν αναλογισθούμε ότι καλύπτει εικοσιπέντε χρόνια του 18ου και εβδομήντα του 19ου αιώνα. Για την ιδιωτική του ζωή ψήγματα μόνο μπορούμε να συγκεντρώσουμε ιδίως από καταγραφές του Ιωάννου Φιλήμονος, όσες παραθέτει στη νεκρολογία που του αφιέρωσε λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του. Περισσότερα στοιχεία δίνει ο Φιλήμων για τον δημόσιο βίο του Κ. Ράμφου, τα οποία βοηθούν να γνωρίσουμε, συνοπτικά έστω, τις δραστηριότητές του μέσα σε διαφορετικές περιόδους. Για τις απαρχές του βίου του δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα. Μόνο ότι γεννήθηκε στη Χίο, και ότι ασχολήθηκε με το εμπόριο. Τίποτε για σπουδές ή κάποιες άλλες ασχολίες, σχετικές με τα γράμματα και την παιδεία. Για τα κατοπινά, και ιδίως για τα χρόνια του Αγώνα και για την περίοδο του ελεύθερου ελληνικού κράτους, η βασική πηγή μας περιορίζεται στη νεκρολογία του Ι. Φιλήμονος και σε ένα ακόμη κείμενο δημοσιευμένο στην πρώτη επέτειο του θανάτου του, τον Μάρτιο του 1872, στην εφημερίδα Εκλεκτική. Καθώς μας πληροφορεί όμως ο συντάκτης αυτού του τελευταίου άρθρου, πιθανώς ο Νικόλαος Θ. Κορέσιος, βασίσθηκε και αυτός για να το συνθέσει, στη Νεκρολογία του Φιλήμονος. (…) (Από την εισαγωγή της έκδοσης)