Ο Βικέντιος Δαμοδός (1700-1754) γεννήθηκε στα Χαβριάτα της Κεφαλλονιάς. Σπούδασε στο Φλαγγινιανό Φροντιστήριο της Βενετίας και μαθήτευσε κοντά σε γνωστούς λογίους της εποχής. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα «αμφοτέρων των δικαίων» (κανονικού και αστικού) από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Ξαναγύρισε στην πατρίδα του, όπου απέκτησε λιγοστούς μαθητές. Ανήκει στους «αναχωρητές λογίους», που ύστερα από σοβαρές σπουδές στη Δύση, γύρισαν στην πατρίδα και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε διδακτικό και συγγραφικό έργο μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Ο Δαμοδός, αποτραβηγμένος στα Χαβριάτα, δίδαξε και συνάμα επεξεργάστηκε κύκλο φιλοσοφικών μαθημάτων σε γλώσσα δημοτική. Παράλληλα εκπόνησε καθαρώς θεολογικά συγγράμματα, όπως την ανέκδοτη «Θεολογία δογματική» σε πέντε τόμους. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος του έργου του παραμένει ανέκδοτο.