Θεωρούμενοι ως οι πρόγονοι των νεότερων Οσσετών (Οσσετίων) του Καύκασου, οι ιρανόφωνοι Αλανοί διέγραψαν μια εντυπωσιακή πορεία από την εποχή της πρώτης τους μετανάστευσης από τις νοτιοδυτικές ρωσσικές στέππες ως το Βυζάντιο, τη νοτιοδυτική Ευρώπη (Γαλατία και Ιβηρική Χερσόνησο) και, από εκεί, ως τη βόρεια Αφρική, στις πρώτες δεκαετίες του κρίσιμου πέμπτου αιώνα μ.Χ., όπου σημαντικό τμήμα τους ενσωματώθηκε (χωρίς όμως να «απορροφηθεί») στο γνωστό κράτος των Βανδάλων της Καρχηδόνας. Οι πολεμικές τους περιπλανήσεις κατά την ύστερη αρχαιότητα και το μεσαίωνα άφησαν εποχή. Ονομαστοί μισθοφόροι, οι Αλανοί υπήρξαν περιζήτητοι για τις πολεμικές τους ικανότητες και στο Βυζάντιο χρησιμοποιήθηκαν κατ’ επανάληψη από τον πέμπτο ως τον δέκατο τρίτο αιώνα, αν και ποτέ δεν επιτεύχθηκε ο ολοκληρωτικός εκχριστιανισμός τους παρά τις συστηματικές προσπάθειες της Ανατολικής Αυτοκρατορίας από την εποχή του Ιουστινιανού Α’, τον έκτο μεταχριστιανικό αιώνα.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)