Η μελέτη εξετάζει κατά πρώτο λόγο εάν οι πρόσφατες δανειακές συμβάσεις που συνάφθηκαν μεταξύ 2010-2015 υπό δυσχερείς για την Ελλάδα συνθήκες διέπονται από το δημόσιο διεθνές δίκαιο. Εξηγεί γιατί αυτές παράγουν έννομα αποτελέσματα δημοσίου διεθνούς δικαίου με νομική δεσμευτικότητα. Το ισχύον διεθνές δίκαιο με τις εμπειρίες που περικλείει συνιστά ασφαλές λιμάνι για τον χαρακτηρισμό και τις συνέπειες των διεθνών εννόμων σχέσεων που δημιουργήθηκαν έκτοτε.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)