Αντικείμενο της μελέτης αυτής είναι η ελληνική οικονομία στο βραχύ χρονικό διάστημα της δικτατορίας του Πάγκαλου. Το ερώτημα που θέτει ο συγγραφέας είναι κατά πόσο οι δημοσιονομικοί και νομισματικοί χειρισμοί του παγκαλικού καθεστώτος αποτέλεσαν παρέκκλιση στην ιστορία του ελληνικού Μεσοπολέμου, ή αν καθορίστηκαν από ισχύουσες οικονομικές δομές ώστε να εντάσσονται στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο.
Η οικονομική πολιτική της συγκεκριμένης δικτατορίας, παρά την πολυφωνία των εκτελεστών της, κατέτεινε στο ίδιο αποτέλεσμα: ο κρατικός παρεμβατισμός να ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα με νομισματικά κυρίως μέσα. Ο παρεμβατισμός αυτός δεν σκόπευε στη δημιουργία προϋποθέσεων για τη συσσώρευση κεφαλαίων, αλλά μάλλον αμυνόταν σπασμωδικά στο χρόνιο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Έτσι, οι βραχυπρόθεσμες δημοσιονομικές ανάγκες αποτέλεσαν τροχοπέδη στη σχεδιασμένη ανάπτυξη.