Πέραν του Σαγγαρίου

Πώς φτάσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή; Ποια ήταν η καθοριστική καμπή στην ιστορία των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία; Στο πλαίσιο της πραγμάτωσης της Μεγάλης Ιδέας και της προστασίας των ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας από τις τουρκικές βιαιότητες, η Ελλάδα πέτυχε το 1919 να λάβει από την Αντάντ εντολή απόβασης στη Σμύρνη. Αποκορύφωμα της επιθετικής προσπάθειας του ελληνικού στρατού σε όλη τη διάρκεια της τρίχρονης εκστρατείας που ακολούθησε (1919-1922) ήταν οι επιχειρήσεις του Ιουνίου-Ιουλίου 1921, η προέλαση προς την Άγκυρα τον Αύγουστο του 1921 και οι επικές μάχες στα ανατολικά του ποταμού Σαγγάριου.

Αρχικά, η απόφαση για την προέλαση λήφθηκε με μια διαδικασία κατά την οποία παραγνωρίστηκαν οι στρατιωτικές δυνατότητες που θα καθιστούσαν την επιχείρηση εφικτή με ικανοποιητική πιθανότητα επιτυχίας. Η στρατηγική της πολιτικής ηγεσίας ήταν μη υλοποιήσιμη με τα διαθέσιμα μέσα και η εκτέλεσή της σε τακτικό επίπεδο επισφαλής. Επιπλέον, η ανάλυση των στρατιωτικών επιχειρήσεων προς την Άγκυρα οδηγεί στη διαπίστωση μιας σειράς σφαλμάτων, παραλείψεων και δυσχερειών. Αυτά εμπόδισαν την ελληνική Στρατιά να επιτύχει αποφασιστική διάσπαση των τουρκικών αμυντικών γραμμών. Από την ανάλυση προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα και διδάγματα με ισχύ και εφαρμογή στις σύγχρονες στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Τέλος, το βιβλίο επιχειρεί μια αποτίμηση της απόφασης για σύμπτυξη δυτικά του Σαγγάριου. Μια απόφαση για εγκατάλειψη κάθε πολιτικού σκοπού και ολοκλήρωση των επιχειρήσεων αποκλειστικά με βάση τη στρατιωτική αναγκαιότητα. Το επόμενο βήμα θα είναι η Μικρασιατική καταστροφή, οι πρόσφυγες και η ριζική αλλαγή του τοπίου της Ελλάδας για τον υπόλοιπο 20ό αιώνα.