Ξεφυλλίζοντας ἕνα μεταβυζαντινὸ «γιατροσόφι»
Φανταστεῖτε γιὰ μιὰ στιγμὴ νὰ βρισκόσασταν γύρω στὰ 1750–1800 κάπου στὰ Γιάννενα, στὸν Τύρναβο ἢ στὴ Σμύρνη καὶ κάποιος νὰ δεινοπαθοῦσε ἀπὸ ποδάγρα ἢ προστάτη, ἢ κάποια γυναίκα νὰ εἶχε πρήξιμο στοὺς μαστούς, ἢ κάποιος ναυτικὸς νὰ ὑπέφερε ἀπὸ μαλαφράντζα (σύφιλη) — τί θὰ ἔκανε καὶ ποιὸν γιατρὸ νὰ βρεῖ, γιὰ νὰ ἀνακουφιστεῖ καὶ νὰ γιατρευτεῖ; Φανταστεῖτε καὶ πῶς θὰ ἦταν ἕνας γιατρὸς καὶ τί γνώσεις, βοηθήματα καὶ ἐφόδια θὰ εἶχε.
Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών, τόμος 32