«Με το πλήθος και την ποικιλία των φωνητικών μεταβολών και αλλοιώσεων, που περιγράφονται στην παρούσα εργασία, αποδεικνύεται ότι η κρητική λαλιά επεξεργάζεται τον ελληνικό λόγο, με στόχο να τον καταστήσει ευφωνότερο. Τα παρατηρούμενα φωνητικά φαινόμενα στη διάλεκτο της Κρήτης ακολουθούν τους φυσιολογικούς φωνητικούς νόμους, τηρούνται με συνέπεια και συχνότητα μεγαλύτερη από όσο στην κοινή γλώσσα και αποβλέπουν στην αποφυγή των κακοφωνιών και την αποκατάσταση των αποκλίσεων από τους ισχύοντες φωνητικούς νόμους. Οι φωνητικές μεταβολές επιτυγχάνονται με την ανάπτυξη ποικίλων μηχανισμών, οι οποίοι λειτουργούν στο πλαίσιο της γλωσσικής καθαρότητας και οικονομίας. Η επεξεργασία του λόγου, με τους μηχανισμούς αυτούς, οδηγεί στην απαλλαγή από τις χασμωδίες και άλλους δυσπρόφερτους φθογγικούς συνδυασμούς και καθιστά ευκολότερη την εκφώνηση των φωνητικών μονάδων και αρμονικότερο, λακωνικότερο και αυστομότερο το λογο. Πληροί συνεπώς ο κρητικός λόγος τις προϋποθέσεις που θέτει ο ορισμός της ευφωνίας, πράγμα που έχουν αντιληφθεί και έχουν ομολογήσει πολλοί ειδικοί και σπουδαίοι μελετητές και πνευματικοί άνθρωποι.»
(από το βιβλίο)